vrijdag 15 juli 2005

2005 deel 2: Glasgow en dagtripjes

Na ons laatste kakelverse ontbijtje van deze vakantie op Arran zeggen we Neil & Caroline gedag. Het is net zo als vorig jaar moeilijk afscheid nemen van Neil, want bij blijft maar doorkletsen. En passant showt hij nog even zijn trots: de Midge Magnet, een apparaat dat midgets naar het apparaat moet lokken. En het werkt, de tuin zit vol midges die aangetrokken worden door het apparaat.. 
Midge Magnet
We lopen naar de haven, en missen net de extra boot die we van plan zijn te nemen. Moesten we maar niet zo blijven kletsen! Gelukkig komt er 3 kwartier later nog een boot. We halen wat te drinken bij de chippy in de haven, het stinkt er naar mossels die al 3 jaar liggen te rotten achter de toonbank. We snellen weer naar buiten de frisse lucht in, want de geur is niet te harden.

Als de ferry aanmeert, zijn we als een van de eersten aan boord. We leggen de tassen neer in een rek en zoeken een mooi plekje achter op de boot. Het is nog steeds flink bewolkt als we richting het vasteland varen. We hebben nog een tijd lang uitzicht op Brodick Castle in de bossen langs de kust. 
Uitzich op Arran & Brodick Castle
Als we ongeveer halverwege de overtocht zijn, worden we gevolgd door 2 helicopters van de Royal Navy Rescue, die af en toe behoorlijk dicht over de boot vliegen. Zijn er smokkelaars aan boord? Is het schip zinkende? Of is het gewoon een oefenvlucht? Waarschijnlijk het laatste, want vlak voor we aanmeren in Ardrossan vliegen ze weer terug richting Arran.
Royal Navy heli

In Ardrossan stappen we op de trein naar Glasgow. Eenmaal in Glasgow aangekomen, lopen we naar het hotel (10 meter van de ingang van het station), checken in en gaan meteen de stad weer in. Dit keer verblijven we weer in het Rennie Mackintosh Hotel, we hebben een rustige kamer met uitzicht op de muur van Glasgw Central. Onze eerste tripje in Glasgow is een wandeling naar Glasgow Cathedral en de indrukwekkende Necropolis. De Necropolis is een grote begraafplaats, midden in het oosten van de stad op een heuvel. Het staat vol grote grafmonumenten en graftombes. Hoe groter de monumenten, hoe rijker de mensen waren die er begraven zijn.
Glasgow Necropolis

Glasgow Necropolis

We bezoeken hierna de Glasgow Cathedral, de grootste gotische kerk van Schotland. Iemand zit te oefenen op het orgel, wat onze oren niet ten goede komt. We lopen een stukje verder naar het St. Mungo Museum of Religious Life and Art. Hier eten we wat en bekijken de collectie, alles staat in het teken van religie en geloof. Aan de overkant van de straat ligt Provand's Lordship, het oudste huis van Glasgow. Ook deze bezoeken we, het is een prima driehoek van bezienswaardigheden in dit deel van de stad.
Glasgow Cathedral

Glasgow Cathedral

We lopen terug naar het hotel, frissen ons even op in onze kamer met prachtig uitzicht. We eten pizza bij een Italiaans restaurantje en moeten kiezen waar we vanavond naartoe gaan. In Glasgow spelen elke avond wel een paar bandjes, deze avond gaan we naar de King Tut's Wah Wah Hut. Azuri en How To Swim spelen, en vooral de laatste is erg leuk!

Vanochtend moeten weer wennen aan het stadse ontbijt in ons hotel. Geen vers fruit meer, geen verse worstjes, maar blikvoer en opgewarmde thee. Maargoed, we zijn afgelopen week ook weer erg verwend op Arran. Vandaag staat een dagtocht naar Stirling op het program. We nemen de trein vanaf Queen Street. Eenmaal in Stirling worden we door sommige mensen aangezien voor G8 demonstranten. Nee, we zijn echt niet in Edinburgh geweest vorige week, we zijn gewoon 2 opvallende toeristen ;)
We kiezen toch maar een keer voor de optie "toeristenbus". Het is mooi weer en we zitten bovenin in het zonnetje. We worden door een verveelde vrouw geinformeerd over de gebouwen waar we langsrijden. Onze eerste stop is Stirling Castle. Het standbeeld van Robert The Bruce staat ons al op wachten.

Stirling Castle

In tegenstelling tot de rust van Arran staat de parkeerplaats hier vol met bussen (hallo Peter Langhout en OAD) en het kasteel zelf is een grote mierenhoop. We zien nog nooit zoveel Japanners bij elkaar! Het kasteel zelf is het ontdekken waard, er zijn genoeg verborgen hoekjes en plekjes. Omdat we niet zo houden van foto's met veel mensen erop, blijft het hier dus vrij fotoloos. Afgezien van de drukte is het kasteel erg de moeite waard, erg indrukwekkend. Vanaf het kasteel zien we onze volgende bestemming al liggen: het Wallace Monument.
Wallace Monument

Na het bezoek aan het kasteel en een ijsje gegeten te hebben in de zon, stappen we weer in de knalgroene bus en laten we ons vervoeren naar het Wallace Monument.
Het Wallace Monument is 67 meter hoog en 246 treden in de toren staan ons te wachten. Allereerst maar eens omhoog lopen naar het monument zelf. Er rijdt een busje van de kassa naar de top van de heuvel, maar wij lopen liever.
Wallace Monument

Eenmaal in het monument moeten we een krappe ronde trapopgang op naar boven, nog niet gemakkelijk met zoveel tegenliggers. Af en toe bekijken we de exposities in de kamers, om een grote groep langs te laten gaan. Eenmaal boven op de top hebben we prachtig uitzicht over Stirling en in de verte zien we onze favoriete berg uit 2003: Ben Lomond!
 
Zicht vanaf het Wallace Monument richting Ben Lomond


Zicht vanaf het Wallace Monument over Stirling

Lekker trappetje

William Wallace

Wallace Monument

Een tijd lang genieten we van het uizicht over het gebied van Stirling. Een de ene kant redelijk vlak, aan de andere kant het begin van de Highlands. Via de smalle trap lopen we weer naar beneden, dit keer zo snel dat we af en toe moeten stoppen omdat we er draaiierig van worden. We lopen de heuvel af naar de bushalte.
Als we in de bus zitten, horen we dat dit de laatste tocht is. We stoppen bij het station in Stirling, terwijl we eigenlijk nog wel naar het Bannockburn Heritage Centre willen. Dan nemen we maar een gewone bus richting Bannockburn. We zijn de enige twee mensen op het veld, waar Robert the Bruce en zijn leger in 1314 tijdens de Battle of Bannockburn het Engelse leger van Edward II versloegen. "Sent him homeward to think again". Na een uurtje stappen we weer op de bus richting het station, en treinen we terug naar Glasgow.
Bannockburn

's Avonds eten we pizza en we zijn helemaal klaar voor een leuke avond in het SECC.
Rammstein treedt namelijk op in het Scottish Exhibition & Conference Centre, en gelukkig hebben we kaartjes weten te regelen. Aarjen en ik kunnen over het hele publiek heenkijken, het rookverbod wordt door iedereen genegeerd en af en toe komt een jongen langs die iets teveel van de paddo's heeft gesnoept ("I'm a busdriver, lass, next stop Buchanan!"). Ik krijg problemen met het bestellen van een pint cider. Ben ik wel 18? Of ik even mijn Show-your-age card wil laten zien. Na het laten tonen van de Nederlande ID-kaart, die het hele barpersoneel afgaat (zo'n rare kaart hebben ze nog nooit gezien), kreeg ik met een big smile eindelijk mijn pint cider. Wel een leuk stuk optreden gemist daardoor.. Een jongen schreeuwt in mijn oor: "Aye, they're a bunch of wasters", al wijzend op het barpersoneel. Het is voorderest wel een toffe avond, grandioze show en een enorm goed geluid! Na afloop lopen we richting het semi-ondergrondse treinstation, rijden zwart met de laatste trein terug naar het centrum en drinken we nog wat in The Cathouse. Morgen is een perfecte dag om lekker uit te gaan slapen!

Vandaag hebben we eerst heerlijk uitgeslapen. Het is lekker rustig aan onze kant van het hotel, we horen geen lawaai van de straat, en gek genoeg ook geen treinen van het station waar we tegenaan geplakt zitten. Vandaag is trouwens ook een erg fotoloze dag!

Het ontbijt in het hotel halen we lang niet meer, we hebben gegeten in de stad. We zouden een rustig dagje hebben vandaag, eerst even lekker door de stad gelopen en een bezoek aan de Gallery of Modern Art bezocht.
Later in de middag nemen we de trein naar Edinburgh. We bezoeken eerst Mary King's Close. Dit is een netwerk van steegjes (closes) en gebouwen. In 1753 is over de gebouwen en straatjes heengebouwd, waardoor het nu geheel ondergronds ligt. We worden rondgeleid door een gids in 'originele' oude kleren en horen verhalen over de pest en het leven in de closes in de 16e en 18e eeuw.
Als we uit het ondergrondse komen, eten we in een klein Italiaans restaurantje op de Royal Mile. 

Daarna lopen we terug naar het station, waar we afgesproken hebben met Kate, die ons wilde overtuigen van Edinburgh. Eerst heerlijk op een terras gezeten en later zijn we naar een 'one-pound-an-everything'-studentenpub gegaan. Inderdaad, van pint cider tot glazen wodka, alles kost 1 pond. Niet nodig om te zeggen dat het er stampvol zit. Dat er weinig wordt geïnvesteerd in de aankleding is wel te zien, de dameswc's missen op 2 na allemaal een deur, de schoonmakers zijn al een tijd niet meer langsgeweest (als ze er ooit al zijn geweest) en overal plakken je schoenen aan de vloer. Maar het is er gezellig en tot 11 uur hebben we daar vertoefd. Om half 12 stappen we op de trein terug naar Glasgow en met gevaar voor eigen cameratoestel namen we een foto (de enige van vandaag!) van een verlaten George Square om 1 uur 's nachts. 
George Square @ night

Wederom een ochtendje uitslapen, nipt halen we nog het ontbijt in het hotel. We hebben geen idee wat we vandaag zullen gaan doen. Falkirk lijkt ons wel een leuke trip. We pakken de trein naar Falkirk High Station en lopen vervolgens door een woonwijk naar de dichtsbijzijnde bushalte, waar we de bus nemen naar het Falkirk Wheel. Het Falkirk Wheel is een grote bootlift, de enige roterende bootlift ter wereld. Het Wheel vervangt 11 sluizen. In eerste instantie is de 35 meter hoge constructie gebouwd voor de (plezier)vaart over het kanaal, dat voor een verbinding tussen het Forth en Clyde kanaal zorgt. Toen het eenmaal gebouwd was, kwam het gevaarte zo in trek bij toeristen dat de meeste boten die het Wheel ingaan, de rondvaartboten zijn. Wil je met je eigen boot het Wheel in, dan moet je dat een minimaal dag van te voren aanvragen.
Falkirk Wheel

Falkirk Wheel

Falkirk Wheel
We kopen 2 kaartjes en kunnen vrijwel meteen in de rondvaartboot stappen, die overigens zijn beste tijd gehad heeft. Door de droge humor van de kapitein (tevens de verteller tijdens de tocht) voelen we ons iets meer op ons gemak, en samen met de lokale bejaardenclub maken we het tochtje. We worden eerst naar boven gedraaid, daarna door een tunnel (onder de Antonine Wall door), en vervolgens keren we om om weer naar benden gedraaid te worden.
Falkirk Wheel

Falkirk Wheel

Na het boottochtje besluiten we op zoek te gaan naar de Antonine Wall. We beledigen daarna wat Schotten door het 'gewoon een hoop aarde' te noemen. Niet noemenswaardig op dit gedeelte in ieder geval. We eten een snackje in het visitor centre en na een wandeling door Falkirk keren we met de trein terug naar Glasgow. We stappen het Solid Rock Cafe in om even wat te drinken, en zien dat er in The Barfly vanavond bandjes spelen. Leuk, dat wordt het plan voor onze laatste avond in Glasgow!

Het is niet echt druk in The Barfly, maar wel gezellig. Daarna zijn we tot sluitingstijd nog wat gaan drinken bij de Scotia. We zijn samen met een meisje uit Glasgow en haar broer, en ze slepen ons mee naar de poolhal boven de Scotia (members only, maar met wat lief lachen komen we binnen, de jongens betalen een paar pond aan de uitsmijter). Daar komen we in het andere echte Glasgow: lauwe cider, zoenende stelletjes op de pooltafels, mensen die eruit zien alsof je er geen ruzie mee moet krijgen, we wanen ons in een slechte scene van Trainspotting. Gek genoeg is de sfeer juist erg relaxed; de wc deur bijvoorbeeld kan niet op slot, maar de dames houden keurig de wacht voor de deur als ik naar de wc ga. Zelfs de vervaarlijke voetbalhooligans trakteren ons op een rondje pints. Vroeg in de ochtend lopen we terug naar het hotel, we kopen nog wat te snaaien bij de Indiase 24-uurs winkel op de hoek, we hebben een super avond gehad als vakantie-afsluiter!

Ons laatste ochtendje in Glasgow. We slapen weer lekker uit, gisteravond is het wel erg laat geworden (of erg vanochtend erg vroeg, natuurlijk). Bij de Subway ontbijten we en na de laatste inkopen gedaan te hebben in Buchanan Galleries, stappen we op de bus naar het vliegveld. De beveiliging op het vliegveld is superscherp, het is vlak na de aanslagen in London en overal lopen militairen met grote wapens. De controle bij de douane is zo mogelijk nog scherper, alle tassen moeten leeggehaald worden. Ik heb per ongeluk mijn zakmes in mijn handbagage laten zitten, die kan de prullenbak in. Als we eenmaal door de poortjes heen zijn, eten we nog wat op het vliegveld. We krijgen netjes een scherpe mes en vork bij onze frietjes en daarmee hadden we gemakkelijk het vliegtuig in kunnen stappen...
Eenmaal terug in Nederland zijn we alweer snel uit de vakantiestemming: schuren en verven in ons nieuwe huisje, maar met in ons achterhoofd nog wel de leuke herinneringen aan deze vakantie!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten