vrijdag 15 juli 2005

2005 deel 2: Glasgow en dagtripjes

Na ons laatste kakelverse ontbijtje van deze vakantie op Arran zeggen we Neil & Caroline gedag. Het is net zo als vorig jaar moeilijk afscheid nemen van Neil, want bij blijft maar doorkletsen. En passant showt hij nog even zijn trots: de Midge Magnet, een apparaat dat midgets naar het apparaat moet lokken. En het werkt, de tuin zit vol midges die aangetrokken worden door het apparaat.. 
Midge Magnet
We lopen naar de haven, en missen net de extra boot die we van plan zijn te nemen. Moesten we maar niet zo blijven kletsen! Gelukkig komt er 3 kwartier later nog een boot. We halen wat te drinken bij de chippy in de haven, het stinkt er naar mossels die al 3 jaar liggen te rotten achter de toonbank. We snellen weer naar buiten de frisse lucht in, want de geur is niet te harden.

Als de ferry aanmeert, zijn we als een van de eersten aan boord. We leggen de tassen neer in een rek en zoeken een mooi plekje achter op de boot. Het is nog steeds flink bewolkt als we richting het vasteland varen. We hebben nog een tijd lang uitzicht op Brodick Castle in de bossen langs de kust. 
Uitzich op Arran & Brodick Castle
Als we ongeveer halverwege de overtocht zijn, worden we gevolgd door 2 helicopters van de Royal Navy Rescue, die af en toe behoorlijk dicht over de boot vliegen. Zijn er smokkelaars aan boord? Is het schip zinkende? Of is het gewoon een oefenvlucht? Waarschijnlijk het laatste, want vlak voor we aanmeren in Ardrossan vliegen ze weer terug richting Arran.
Royal Navy heli

In Ardrossan stappen we op de trein naar Glasgow. Eenmaal in Glasgow aangekomen, lopen we naar het hotel (10 meter van de ingang van het station), checken in en gaan meteen de stad weer in. Dit keer verblijven we weer in het Rennie Mackintosh Hotel, we hebben een rustige kamer met uitzicht op de muur van Glasgw Central. Onze eerste tripje in Glasgow is een wandeling naar Glasgow Cathedral en de indrukwekkende Necropolis. De Necropolis is een grote begraafplaats, midden in het oosten van de stad op een heuvel. Het staat vol grote grafmonumenten en graftombes. Hoe groter de monumenten, hoe rijker de mensen waren die er begraven zijn.
Glasgow Necropolis

Glasgow Necropolis

We bezoeken hierna de Glasgow Cathedral, de grootste gotische kerk van Schotland. Iemand zit te oefenen op het orgel, wat onze oren niet ten goede komt. We lopen een stukje verder naar het St. Mungo Museum of Religious Life and Art. Hier eten we wat en bekijken de collectie, alles staat in het teken van religie en geloof. Aan de overkant van de straat ligt Provand's Lordship, het oudste huis van Glasgow. Ook deze bezoeken we, het is een prima driehoek van bezienswaardigheden in dit deel van de stad.
Glasgow Cathedral

Glasgow Cathedral

We lopen terug naar het hotel, frissen ons even op in onze kamer met prachtig uitzicht. We eten pizza bij een Italiaans restaurantje en moeten kiezen waar we vanavond naartoe gaan. In Glasgow spelen elke avond wel een paar bandjes, deze avond gaan we naar de King Tut's Wah Wah Hut. Azuri en How To Swim spelen, en vooral de laatste is erg leuk!

Vanochtend moeten weer wennen aan het stadse ontbijt in ons hotel. Geen vers fruit meer, geen verse worstjes, maar blikvoer en opgewarmde thee. Maargoed, we zijn afgelopen week ook weer erg verwend op Arran. Vandaag staat een dagtocht naar Stirling op het program. We nemen de trein vanaf Queen Street. Eenmaal in Stirling worden we door sommige mensen aangezien voor G8 demonstranten. Nee, we zijn echt niet in Edinburgh geweest vorige week, we zijn gewoon 2 opvallende toeristen ;)
We kiezen toch maar een keer voor de optie "toeristenbus". Het is mooi weer en we zitten bovenin in het zonnetje. We worden door een verveelde vrouw geinformeerd over de gebouwen waar we langsrijden. Onze eerste stop is Stirling Castle. Het standbeeld van Robert The Bruce staat ons al op wachten.

Stirling Castle

In tegenstelling tot de rust van Arran staat de parkeerplaats hier vol met bussen (hallo Peter Langhout en OAD) en het kasteel zelf is een grote mierenhoop. We zien nog nooit zoveel Japanners bij elkaar! Het kasteel zelf is het ontdekken waard, er zijn genoeg verborgen hoekjes en plekjes. Omdat we niet zo houden van foto's met veel mensen erop, blijft het hier dus vrij fotoloos. Afgezien van de drukte is het kasteel erg de moeite waard, erg indrukwekkend. Vanaf het kasteel zien we onze volgende bestemming al liggen: het Wallace Monument.
Wallace Monument

Na het bezoek aan het kasteel en een ijsje gegeten te hebben in de zon, stappen we weer in de knalgroene bus en laten we ons vervoeren naar het Wallace Monument.
Het Wallace Monument is 67 meter hoog en 246 treden in de toren staan ons te wachten. Allereerst maar eens omhoog lopen naar het monument zelf. Er rijdt een busje van de kassa naar de top van de heuvel, maar wij lopen liever.
Wallace Monument

Eenmaal in het monument moeten we een krappe ronde trapopgang op naar boven, nog niet gemakkelijk met zoveel tegenliggers. Af en toe bekijken we de exposities in de kamers, om een grote groep langs te laten gaan. Eenmaal boven op de top hebben we prachtig uitzicht over Stirling en in de verte zien we onze favoriete berg uit 2003: Ben Lomond!
 
Zicht vanaf het Wallace Monument richting Ben Lomond


Zicht vanaf het Wallace Monument over Stirling

Lekker trappetje

William Wallace

Wallace Monument

Een tijd lang genieten we van het uizicht over het gebied van Stirling. Een de ene kant redelijk vlak, aan de andere kant het begin van de Highlands. Via de smalle trap lopen we weer naar beneden, dit keer zo snel dat we af en toe moeten stoppen omdat we er draaiierig van worden. We lopen de heuvel af naar de bushalte.
Als we in de bus zitten, horen we dat dit de laatste tocht is. We stoppen bij het station in Stirling, terwijl we eigenlijk nog wel naar het Bannockburn Heritage Centre willen. Dan nemen we maar een gewone bus richting Bannockburn. We zijn de enige twee mensen op het veld, waar Robert the Bruce en zijn leger in 1314 tijdens de Battle of Bannockburn het Engelse leger van Edward II versloegen. "Sent him homeward to think again". Na een uurtje stappen we weer op de bus richting het station, en treinen we terug naar Glasgow.
Bannockburn

's Avonds eten we pizza en we zijn helemaal klaar voor een leuke avond in het SECC.
Rammstein treedt namelijk op in het Scottish Exhibition & Conference Centre, en gelukkig hebben we kaartjes weten te regelen. Aarjen en ik kunnen over het hele publiek heenkijken, het rookverbod wordt door iedereen genegeerd en af en toe komt een jongen langs die iets teveel van de paddo's heeft gesnoept ("I'm a busdriver, lass, next stop Buchanan!"). Ik krijg problemen met het bestellen van een pint cider. Ben ik wel 18? Of ik even mijn Show-your-age card wil laten zien. Na het laten tonen van de Nederlande ID-kaart, die het hele barpersoneel afgaat (zo'n rare kaart hebben ze nog nooit gezien), kreeg ik met een big smile eindelijk mijn pint cider. Wel een leuk stuk optreden gemist daardoor.. Een jongen schreeuwt in mijn oor: "Aye, they're a bunch of wasters", al wijzend op het barpersoneel. Het is voorderest wel een toffe avond, grandioze show en een enorm goed geluid! Na afloop lopen we richting het semi-ondergrondse treinstation, rijden zwart met de laatste trein terug naar het centrum en drinken we nog wat in The Cathouse. Morgen is een perfecte dag om lekker uit te gaan slapen!

Vandaag hebben we eerst heerlijk uitgeslapen. Het is lekker rustig aan onze kant van het hotel, we horen geen lawaai van de straat, en gek genoeg ook geen treinen van het station waar we tegenaan geplakt zitten. Vandaag is trouwens ook een erg fotoloze dag!

Het ontbijt in het hotel halen we lang niet meer, we hebben gegeten in de stad. We zouden een rustig dagje hebben vandaag, eerst even lekker door de stad gelopen en een bezoek aan de Gallery of Modern Art bezocht.
Later in de middag nemen we de trein naar Edinburgh. We bezoeken eerst Mary King's Close. Dit is een netwerk van steegjes (closes) en gebouwen. In 1753 is over de gebouwen en straatjes heengebouwd, waardoor het nu geheel ondergronds ligt. We worden rondgeleid door een gids in 'originele' oude kleren en horen verhalen over de pest en het leven in de closes in de 16e en 18e eeuw.
Als we uit het ondergrondse komen, eten we in een klein Italiaans restaurantje op de Royal Mile. 

Daarna lopen we terug naar het station, waar we afgesproken hebben met Kate, die ons wilde overtuigen van Edinburgh. Eerst heerlijk op een terras gezeten en later zijn we naar een 'one-pound-an-everything'-studentenpub gegaan. Inderdaad, van pint cider tot glazen wodka, alles kost 1 pond. Niet nodig om te zeggen dat het er stampvol zit. Dat er weinig wordt geïnvesteerd in de aankleding is wel te zien, de dameswc's missen op 2 na allemaal een deur, de schoonmakers zijn al een tijd niet meer langsgeweest (als ze er ooit al zijn geweest) en overal plakken je schoenen aan de vloer. Maar het is er gezellig en tot 11 uur hebben we daar vertoefd. Om half 12 stappen we op de trein terug naar Glasgow en met gevaar voor eigen cameratoestel namen we een foto (de enige van vandaag!) van een verlaten George Square om 1 uur 's nachts. 
George Square @ night

Wederom een ochtendje uitslapen, nipt halen we nog het ontbijt in het hotel. We hebben geen idee wat we vandaag zullen gaan doen. Falkirk lijkt ons wel een leuke trip. We pakken de trein naar Falkirk High Station en lopen vervolgens door een woonwijk naar de dichtsbijzijnde bushalte, waar we de bus nemen naar het Falkirk Wheel. Het Falkirk Wheel is een grote bootlift, de enige roterende bootlift ter wereld. Het Wheel vervangt 11 sluizen. In eerste instantie is de 35 meter hoge constructie gebouwd voor de (plezier)vaart over het kanaal, dat voor een verbinding tussen het Forth en Clyde kanaal zorgt. Toen het eenmaal gebouwd was, kwam het gevaarte zo in trek bij toeristen dat de meeste boten die het Wheel ingaan, de rondvaartboten zijn. Wil je met je eigen boot het Wheel in, dan moet je dat een minimaal dag van te voren aanvragen.
Falkirk Wheel

Falkirk Wheel

Falkirk Wheel
We kopen 2 kaartjes en kunnen vrijwel meteen in de rondvaartboot stappen, die overigens zijn beste tijd gehad heeft. Door de droge humor van de kapitein (tevens de verteller tijdens de tocht) voelen we ons iets meer op ons gemak, en samen met de lokale bejaardenclub maken we het tochtje. We worden eerst naar boven gedraaid, daarna door een tunnel (onder de Antonine Wall door), en vervolgens keren we om om weer naar benden gedraaid te worden.
Falkirk Wheel

Falkirk Wheel

Na het boottochtje besluiten we op zoek te gaan naar de Antonine Wall. We beledigen daarna wat Schotten door het 'gewoon een hoop aarde' te noemen. Niet noemenswaardig op dit gedeelte in ieder geval. We eten een snackje in het visitor centre en na een wandeling door Falkirk keren we met de trein terug naar Glasgow. We stappen het Solid Rock Cafe in om even wat te drinken, en zien dat er in The Barfly vanavond bandjes spelen. Leuk, dat wordt het plan voor onze laatste avond in Glasgow!

Het is niet echt druk in The Barfly, maar wel gezellig. Daarna zijn we tot sluitingstijd nog wat gaan drinken bij de Scotia. We zijn samen met een meisje uit Glasgow en haar broer, en ze slepen ons mee naar de poolhal boven de Scotia (members only, maar met wat lief lachen komen we binnen, de jongens betalen een paar pond aan de uitsmijter). Daar komen we in het andere echte Glasgow: lauwe cider, zoenende stelletjes op de pooltafels, mensen die eruit zien alsof je er geen ruzie mee moet krijgen, we wanen ons in een slechte scene van Trainspotting. Gek genoeg is de sfeer juist erg relaxed; de wc deur bijvoorbeeld kan niet op slot, maar de dames houden keurig de wacht voor de deur als ik naar de wc ga. Zelfs de vervaarlijke voetbalhooligans trakteren ons op een rondje pints. Vroeg in de ochtend lopen we terug naar het hotel, we kopen nog wat te snaaien bij de Indiase 24-uurs winkel op de hoek, we hebben een super avond gehad als vakantie-afsluiter!

Ons laatste ochtendje in Glasgow. We slapen weer lekker uit, gisteravond is het wel erg laat geworden (of erg vanochtend erg vroeg, natuurlijk). Bij de Subway ontbijten we en na de laatste inkopen gedaan te hebben in Buchanan Galleries, stappen we op de bus naar het vliegveld. De beveiliging op het vliegveld is superscherp, het is vlak na de aanslagen in London en overal lopen militairen met grote wapens. De controle bij de douane is zo mogelijk nog scherper, alle tassen moeten leeggehaald worden. Ik heb per ongeluk mijn zakmes in mijn handbagage laten zitten, die kan de prullenbak in. Als we eenmaal door de poortjes heen zijn, eten we nog wat op het vliegveld. We krijgen netjes een scherpe mes en vork bij onze frietjes en daarmee hadden we gemakkelijk het vliegtuig in kunnen stappen...
Eenmaal terug in Nederland zijn we alweer snel uit de vakantiestemming: schuren en verven in ons nieuwe huisje, maar met in ons achterhoofd nog wel de leuke herinneringen aan deze vakantie!

maandag 11 juli 2005

2005 deel 1: Isle of Arran

Vroeg in de ochtend worden we weggebracht door Aarjens vader naar Schiphol. Dikke hagelstenen komen naar beneden en de snelweg is spekglad. Lekker begin van onze reis!
Na wat gehannes met de E-tickets en automatisch inboeken hebben we nog tijd om tamelijk relaxed een kopje koffie naar binnen te werken, en na anderhalf uur vliegen zijn we dan weer in Glasgow! Tas van de band pakken, naar de bus lopen en naar Glasgow Central, alsof we niet weg zijn geweest. Vanaf Glasgow Central nemen we de trein richting Ardrossan, waarvandaan de ferry vertrekt naar Arran. Het weer is heel anders dan in Nederland, hier schijnt de zon en de hele bootreis naar Arran hebben we heerlijk in t-shirt en zonnehempje voor op het dek in de zon gezeten. 
King of the world

Arran vanaf de boot

Eenmaal op Arran wandelen we naar het B&B, net zoals vorig jaar het GlenCloy Farm B&B, in een rustige glen achter Brodick. We nemen de sleutel van onze kamer in ontvangst, leggen de tassen op onze kamer en besluiten te gaan genieten van het mooie weer. Na een hamburger met frietjes en grote glazen Irn Bru op het terrasje van de Good Food Shop, naast een kalm kabbelend beekje, hebben we een paar uur lekker in de zon gezeten langs Brodick Bay. Met onze voeten in het koele water, genietend van het uitzicht op de top van Goatfell, de zeilboten en de aanmerende ferries.
yummm

Brodick Bay overpeinzingen

Afkoelen :)

We eten bij Stalkers, een van de lekkerste plaatsen om te eten in Brodick. Eenmaal terug in het B&B blijkt dat de bijenpopulatie van vorig jaar nog steeds aanwezig is, en ondanks dat eigenaar Neil heeft geprobeerd om alle gaten en kieren te dichten, zit onze kamer vol met bijen. Gewapend met grote bussen peurschuim en een spuitbus bijendoder gaat Neil de trap op; Caroline drinkt met ons importflesjes Heineken in de zitkamer, als troost tegen de overlast.
Neil komt later nog even bij ons zitten en verontschuldigt zich duizendmaal. We mogen weer terug naar onze kamer, maar omdat het nog zo mooi weer is deze avond, besluiten we nog een kleine wandeling te maken door Glen Cloy voordat we ons bedje opzoeken.

We lopen langs hetzelfde kalme kabbelende beekje dat langs de Good Food Shop stroomt. Onderweg komen we een local tegen, die ons vertelt dat de week ervoor het nu zo lieflijke beekje flink overstroomd is tijdens hevige regenbuien. De beek heeft dikke modderlagen in de naburige huizen achtergelaten. Zelfs het terras van de Good Food Shop, dat zo'n 2,5 meter boven de beek ligt, is tijdens de 'overstroming' helemaal ondergelopen. We hebben het dus flink getroffen met het weer, een weekje eerder en we hadden kunnen raften door Glen Cloy. Nu klauteren we wat over de drooggevallen stenen van Glen Cloy Burn, en worden vergezeld door duizenden midges die vieren dat we weer terug zijn in Schotland!

Glencloy


Glencloy, met B&B

Scottish Thistle




's Ochtends wacht ons weer het voortreffelijke verse ontbijt van Neil & Caroline. De ontbijtkamer is klein, zodat als je met z'n tweetjes overnacht in het B&B je 's ochtends met andere mensen aan 1 tafel zit, wel zo gezellig! We zijn allebei nog rood van de dag ervoor in de zon, en vandaag lijkt het weer een zonnige dag te worden!
Van te voren hebben we al een huurauto geboekt bij de garage in Brodick voor de aankomende 3 dagen, een Smart. Aarjen is even bang dat hij met zijn lengte er niet in past, maar het is een verrassend ruime auto! Superzuinig en ideaal om over Arran te rijden.
Onze bolide

Onze eerste bestemming zijn de Glenashdale Falls en de Giant's Graves. We parkeren onze auto in Whiting Bay en beginnen aan de klim omhoog. Eerst nog door een woonwijkje, later door het bos. Het stikt vandaag van de midges en we zijn erg blij dat we Mosi-Guard bij ons hebben. Op het pad door het bos is het in de schaduw lekker koel. Overal lopen kleine beekjes over het pad heen en klateren kleine watervalletjes door het bos. Halverwege de tocht komen langs de restanten van een oud fort, even later staan we bovenaan de Glenashdale Falls.
Op de top van Glenashdale Falls
We zien nog niet echt hoe hoog de waterval eigenlijk is, totdat we op het uitzichtplateau aan de andere kant staan.
Glenashdale Falls

Hierna lopen we het pad verder af, totdat we op een kruising uitkomen. Hier gaat een pad omhoog het bos in, naar de Giant's Graves. Het pad loopt over in een trap met zo'n 250 treden. Het is zweten in het warme weer. Bovenaan gekomen moeten we nog een stuk verder het bos inlopen. Vanaf hier heb je, tussen de bomen door, prachtige uitkijkjes richting Whiting Bay en de zee beneden. Op een open plek in het bos liggen de Giant's Graves, een soort hunebedden. Via de trap lopen we weer terug naar het pad en komen weer uit in Whiting Bay.
Giant's Graves

We rijden verder naar Kildonan. Hier eten we ons lunchpakket op, wat Caroline voor ons gemaakt had, op het strand. Het is lekker strandweer, we smeren ons nog maar eens in met zonnebrand en genieten van ons stukje prive-strand. Vanaf het strand hebben we aan de ene kant uitzicht op de met klimop overgroeide overblijfselen van een oud kasteel (Kildonan Castle)
Kildonan Castle

Aan de andere kant uitzicht op het platte eilandje Pladda. 
Pladda

Als we genoeg gezond hebben, rijden we naar Blackwaterfoot. Vanaf de golfbaan start een wandelpad richting de King's Cave. Het pad leidt over hoge kliffen van Drumadoon naar het kiezelstrand beneden. Hier staan veel stapeltjes met opgestapelde stenen. Wij bouwen er maar eentje bij! Langs de kust bevinden zich een rij met grotten, waarvan de grootste King's Cave is. Vanuit de grotten heb je een prima uitzicht richting het vasteland van Kintyre. Normaal is het hek voor deze grot gesloten, vandaag staat het open. Binnen in de grot staan oude inscripties van oude bezoekers (vikingen, picten, vroege christenen). Het is er lekker koel op zo'n warme dag. Het schijnt zelfs dat deze grot een heel stuk doorloopt onder Arran, misschien wel naar de andere kant van het eiland.
Cliffs of Drumadoon

King's Cave

Inscripties in de grot

Sas op onderzoek

Kiezeltuin


Als we over de verharde weg teruglopen naar Blackwaterfoot, volgt een kudde koeien ons vol interesse.
Nieuwsgierige koeien

We rijden terug naar Brodick, onderweg eten we in Lamlash. We drinken nog wat in de pub nextdoor (cola voor Aarjen, hij moet nog rijden), en vervolgen onze tocht naar Brodick. Na een rondleiding door de tuin van Caroline (die de kippen gaat voeren, we mogen ons eigen ei uitzoeken voor het ontbijt van de dag erna) zijn we best moe van deze wandel- en 'zon'dag, dus we liggen lekker lui op bed Billy Connolly video's te kijken (Neil heeft namelijk een grote collectie videobanden, en elke kamer is voorzien van videorecorder), totdat we heerlijk verbrand in slaap vielen.


Vandaag zouden we de noordkant van Arran gaan bezoeken. We krijgen na het ontbijt (met ons uitgezochte ei van de avond ervoor!) weer een lunchpakket mee van Caroline. Allereerst rijden we via de oostkust naar de picknickplaats in Sannox waar vorig jaar Aarjens fiets kapot is gegaan. Op de picknickplaats begint een pad, dat langs de kust naar de Fallen Rocks leidt. De Fallen Rocks blijken niets meer te zijn dan een paar losgekomen rotsblokken van de heuvels langs de kust. We lopen weer terug en scheuren snel verder in de Smart richting Lochranza. Hier bezoeken we de enige whisky distillery van het eiland.
Arran Distillery

Het is een kleine distillery, en een typische man leidt onze groep rond. Na een introfilmpje over de geschiedenis van de illegale stokerij op het eiland volgt de tour door de distillery, waar we geen foto's mogen maken. Natuurlijk is het hierna weer whisky proeven, we maakten iemand heel blij met onze 2 glaasjes. Daarna bezoeken we Lochranza Castle. Dit kasteel is grotendeels nog intact. Er zijn werkzaamheden bezig om het kasteel te renoveren, waardoor 2 kanten van het kasteel in grote groene steigerdoeken gehuld zijn. Het kasteel zelf is leuk, je kan via trappetjes verschillende 'kamers' in, en je opgesloten voelen in de pikdonkere gevangeniskamer.
Lochranza Castle

Lochranza Castle

Even na Lochranza ligt het dorpje Catacol. Er staat een rij met 12 identieke huisjes, de Twelve Apostles. Deze huizen zijn gebouwd voor boeren die in een gebied in het binnenland leefden, dat gereserveerd werd voor herten. Om ze een andere inkomstenbron te geven, werden de huisjes gebouwd aan het water, zodat ze konden vissen. Het bovenraam is bij elk huisje anders, zodat de vissersvrouwen hun mannen konden 'roepen' door een kaars voor het raam te zetten. 
Twelve Apostles
Twelve Apostles

Catacol beach
We rijden door over de kustweg en hebben onderweg prachtig uitzicht op Kintyre.
Uitzicht op Kintyre
We rijden verder naar Machrie Moor, waar steencirkels, staande stenen en overblijfselen van huizen uit de prehistorie staan. Vanaf de weg is het een kleine wandeling door een veld met schapen, waarna je al snel de eerste steencirkels ziet. Onderweg naar de echte staande stenen komen we langs een vervallen boerderij. Een typisch gevalletje voor Eigen Huis & Tuin, vinden we, voor de klusser met twee rechterhanden.
Voor de handige klusser

Uiteindelijk komen we over de verende turfgrond uit bij de staande stenen. Het is hier doodstil, en tussen alle stenen voelt het wel indrukwekkend zo. Dit is een van de best bewaarde plekken om steencirkels te zien, zonder hekken en dure entreeprijzen. 
Machrie Moor

Machrie Moor

Machrie Moor

Machrie Moor

Machrie Moor

Als we terugrijden naar Brodick over de zuidkant van het eiland, waardoor we vandaag een heel rondje Arran gereden hebben met onze Smart, zien we dat de benzinemeter nog steeds aangeeft dat we een volle tank hebben. Als dat maar klopt, want we hebben al heel wat gereden!
Eenmaal in Brodick eten we in het Ormidale Hotel. Hierna zijn we naar Merkland Point gereden, vlakbij Brodick Castle, hier moeten vaak zeehonden te zien zijn. Op de stenen langs de kust worden we opgevreten door de midges. Maar eindelijk zien we de veelbeloofde zeehonden, die vrolijk op de stenen liggen en soms een duik nemen in het water. Op de achtergrond zien we de lampen van Brodick aangaan. Als het donker wordt, rijden we terug naar het B&B. 
Zeehonden in Brodick Bay




Het is slecht weer als we wakker worden. De regen klettert tegen het raam en het liefst draaien we ons nog even om, maar het verse ontbijt van Caroline wacht. Ze moet zelf ook zo weer werken, dus hier komt stipt om 8 uur het ontbijt op tafel. Na het ontbijt klaart het gelukkig wat op en rijden we naar Brodick Castle. Omdat we beide geen kasteel/landhuis-bezoekers zijn, hebben we alleen het Visitor's Centre en de kleine kruidentuin bezocht. Hierna lopen we de bewegwijzerde wandeling door het Country Park, wat achter het kasteel ligt. Allereerst komen we door een weiland, waar Hooglanders aan het grazen zijn.
Highland Coo

We kunnen kiezen op een kruising: naar de top van Goatfell, of verder door het park. Aangezien de top van Goatfell in een dikke laag wolken verscholen is, is de keus makkelijk. Even later lopen we het bos in, langs klaterende beekjes en watervallen. Grote rhododenderons groeien langs de beekjes, en fuchsiaplanten groeiden over het pad heen. Het lijkt wel een set uit een tuinprogramma, maar dan in het wild. 
Brodick Country Park

Brodick Country Park

Brodick Country Park

Af en toe zijn er leuke doorkijkjes richting Brodick te zien.
Brodick Country Park

Als we weer uitkomen bij de parkeerplaats van het kasteel, eten we scones met jam in het bezoekerscentrum en stappen we weer in de auto. De toppen van de bergen blijven vandaag in de wolken hangen. Bij Glen Sannox parkeren we de auto langs de weg en wandelen een eind de glen in, langs een klaterende Sannox Burn. Dit is wel een van de mooiste gebieden van het eiland, alhoewel heel Arran de moeite waard is. We maken wat foto's en lopen weer terug, de regen maakt het pad langs de beek er niet beter op.
Glen Sannox

Glen Sannox

In Lochranza krijgen we een raar idee: laten we gaan golfen. Op de baan in Lochranza zijn we welkom, zelfs al hebben we totaal geen golfervaring (midgetgolfen telt uiteraard niet mee). De eigenaar is niet aanwezig, er is niemand aan het spelen en de vrouw in de golfshop vindt alles wel best. We huren 8 balletjes voor 6 pond en krijgen de leen-clubs en toegang op de baan voor niets. Het is moeilijker dan we denken, want na 3 uur golfen waren we nog niet eens halverwege en houden we het maar voor gezien. We hebben wel veel lol gehad, en Aarjen is vaker aan het vissen geweest om het balletje uit de beek te halen dan dat hij golfde.
Golfen.. of vissen?

We zien vandaag langs de golfbaan nog meer wildlife: herten! 

Langs de noordkant van het eiland, die we gister ook gereden hebben, zoeven we verder in onze Smart.
Bij Machrie nemen we de String Road, een weg die redelijk dwars over het eiland loopt. Het gaat steil omhoog en naar beneden, en op een gegeven moment zitten we midden in de wolken. Overal komen watervallen uit de bergen stromen. 
Uitzicht vanaf de String Road

Als we terugkomen in Brodick leverden we de Smart weer in bij de garage. We hebben voor slechts 15 pond aan benzine 3 dagen lang het eiland rond gereden. Lekker, zo'n zuinig karretje! We gaan Brodick in om te eten bij het Ormidale Hotel. Als we langs de hoofdweg lopen, verschijnt een regenboog.
Brodick

Na het eten drinken we nog wat aan de bar, waar we vergezeld worden door een maffe medewerker van de Arran Ale Brewery en een jofele vrachtwagenchauffeur uit Nottingham. We 'genieten' van de karaoke-avond die wordt georganiseerd in de hotelpub. Onze laatste avond op Arran wordt best laat, en het is dan ook pikkedonker als we na sluitingstijd over het kiezelpad door Glen Cloy teruglopen naar het B&B.