's Ochtends (te) vroeg staan we op en gaan we eindelijk met de boot naar
overen. Gek gevoel dat we al een halve week op vakantie zijn, normaal
begint ons vakantiegevoel altijd op de boot. Eenmaal aangekomen op
Jersey slaat de schrik ons om het hart: is dit het
getting-away-from-it-all eiland? St Helier is enorm druk, dus we rijden
hier zo snel als het kan met de files door de stad heen. Dit is ook het
enige wat we van St. Helier gezien hebben, wij vinden het geen
aantrekkelijke stad om eens lekker doorheen te slenteren.
Eerste stop
om even de benen te strekken is een kleine baai waar we op ons gemak
een lading leuke stenen verzamelen. Aangezien de maag begint te knorren
(Franse ontbijtjes zijn nou niet bepaald voedzaam) tuffen we een stukje
door naar St Catherine's breakwater. Hier zit een leuk tentje met full
English breakfast, yummm!
|
St Catherine's breakwater, Jersey |
Hierna besluiten we naar de dierentuin, Durrell Wildlife Park, te gaan. Veel stellen
we er ons niet van voor op een klein eiland, maar dit overtreft onze
verwachtingen van oversized kinderboerderij. Een deel lijkt wel op de
Apenheul met los slingerende apen in de bomen. Verder veel kikkers,
amfibieën, reptielen, en een hal met vleerhonden. Dit is echt een volledige
dierentuin, waar we de rest van de dag rondstruinen. De schildpadden die
de Great Escape naspelen, zijn onze favoriet!
|
Durrell Wildlife Park |
|
Durrell Wildlife Park |
|
Durrell Wildlife Park |
|
Durrell Wildlife Park |
|
Durrell Wildlife Park |
|
Durrell Wildlife Park |
|
Durrell Wildlife Park |
|
Durrell Wildlife Park |
|
Durrell Wildlife Park |
|
Durrell Wildlife Park |
|
Durrell Wildlife Park |
We rijden een stukje over het eiland, aan de zuidkant langs een
prachtige baai met een weg die qua drukte meer weg heeft van de A10
tijdens de spits. We staan hier bijna 3 kwartier in de file.. Voor een
klein eiland als dit is er enorm veel verkeer, wat een drukte hier.
Gelukkig blijkt dit, naast hoofdstad St. Helier, het drukste stukje
Jersey te zijn. De rest van de vakantie hebben we dit deel dan ook zo
veel mogelijk vermeden.
Aan het eind van middag gaan we richting
B&B, centraal op het eiland, waar we inchecken. Veel is er in dit dorpje niet
te doen, er is welgeteld 1 kroeg waar we ook een hapje eten. Al snel
maken we kennis met de vlotte eigenaresse Annet, de stamgasten en de
gedeprimeerd uitziende kok, Iain. Alhoewel hij nooit door de voorrondes
van Masterchef zou komen, is hij wel inspiratie voor Aarjens
tekentalent.
Na een fantastisch ontbijt gaan we richting het stille noord-westen van
het eiland. De Kanaaleilanden zijn in WOII lange tijd bezet geweest door
de Duitsers. De Kanaaleilanden zijn volgebouwd met verdedigingswerken,
omdat de bezetters hadden gehoopt op een tegenaanval van de Engelsen.
Dit was echter niet het geval, aangezien er begin van de oorlog al in
het geheim besloten was door Engeland dat de eilanden geen strategisch belang dienden.
Doordat hier nooit is gevochten zijn veel van de bouwwerken nog in
redelijk tot goede staat. Zo ook Battery Moltke, waarvan de kanonnen na
de oorlog wel in zee gedumpt zijn, maar in de jaren 90 weer zijn
opgevist en hersteld in oude staat.
|
Moltke Battery |
Verder langs de kliffen van Les Landes komen we bij Le Pinnacle, een grote rotspiek.
|
Le Pinnacle |
|
Le Pinnacle |
En nog even verder komen we bij een gebouw wat de hele wandeling al in zicht is, een
Duitse uitkijktoren waarvan er meerdere staan over de Kanaaleilanden
verspreid.
|
Duitse toren in de verte |
|
Duitse uitkijktoren |
|
Duitse uitkijktoren |
Even verder ligt nog een deel van een oude Duitse bunker. Je struikelt hier echt letterlijk en figuurlijk over de WOII-overblijfselen.
Dat dit deel geen fijn stukje kust is, blijkt wel uit het woelige water
wat tegen de kliffen aan beukt. Naar beneden vallen hier is geen goed
plan, maar het is wel een mooi uitzicht voor een picknick! De overblijfselen van Castle Grosnez is ook een bezoekje waar, alhoewel
alleen de poort nog intact is. Verder is er niet veel van over.
|
Kust bij Grosnez |
|
Castle Grosnez |
|
Castle Grosnez |
Meer landinwaarts lopen we over de heide terug richting de auto, die ongemerkt iets verder staat dan gedacht.
|
Les Landes |
|
Les Landes |
Na een late lunch bij het bezoekerscentrum van Jersey Pearl bezoeken we nog het Channel Island
Military Museum, gevestigd in een oude bunker. Groot is het niet, maar
de ruimtes staan tjokvol objecten uit de Tweede Wereldoorlog. Bijzonder
is de expositie over de oude Duitse bunkercommandant, die 50 jaar na de
oorlog terugkwam en ontdekte dat 'zijn' bunker nu een museum is. Hij is
nu benoemd tot ere-gast.
|
Channel Island Military Museum |
In het toiletgebouw naast de bunker vind ik nog een verdwaasd insect,
die we buiten maar lekker hebben vrijgelaten. Gratis openbare toiletten
hier zijn talrijk, om de zoveel honderd meter komen we ze tegen en
allemaal brandschoon en goed onderhouden met een
zeepdispenser/kraan/droger in 1. Super!!!
|
Wollige mot |
Na een wandeling over het strand rijden we een stukje verder langs St.
Ouen's Bay en komen bij La Corbière. Bij het plaatselijke restaurant
strijken we neer op het terras, met prachtig uitzicht op de vuurtoren.
|
La Corbière |
|
La Corbière |
's Avonds hangen we lekker rozig en verbrand in de lokale kroeg. De
salade bij het eten is helaas niet al te vers meer en zal ons 's avonds
behoorlijk opbreken..
's Ochtends worden we langzaam wakker door de vliegtuigen die best laag
over komen vliegen. Gelukkig vliegt er hier 's nachts en 's ochtends
vroeg geen verkeer, dus het is een goed excuus om aan te schuiven voor
alweer een geweldig ontbijt. Van Sara vernemen we dat ze de ambitie
heeft om met een vriendin een soort 2 Fat Ladies op de BBC te gaan
presenteren, haar kookkunsten heeft ze in ieder geval - nu de zendtijd
nog!
Vanochtend gaan we eerst richting Höhlgangsanlage 8, beter
bekend als de Jersey War Tunnels. Dit is een enorm ondergronds
tunnelcomplex, door slavenarbeiders in opdracht van de Duitsers gebouwd.
Geen foto's hier, aangezien al onze aandacht wordt opgeslokt door de
tentoonstelling. Een goede mix van algemene WOII geschiedenis, lokale
bezetting, machteloosheid van de eilanders, gruwelijke verhalen, maar
ook de menselijkheid van Duitse soldaten waarvan de meeste hier ook niet
voor hun lol zaten. Mooi gedaan!
Aan de deur hangt een waarschuwing:
draag warme kleding. Alhoewel het buiten zweten is, ben ik blij dat ik
een lange broek aan heb en mijn korte broek in de auto heb laten liggen.
In de tunnels is het zo'n 15 graden en van de atmosfeer die er hangt
krijg je het niet bepaald warm.
Na een paar uur komen we weer bij
de uitgang en besluiten we lekker zon en strand op te zoeken. We gaan
noordwaarts richting Greve De Lecq. In tegenstelling tot St. Ouen's Bay
waar we gister een lading jonge surfers zagen, is dit meer een strand
voor de rustzoekende oudere. Totaal niet verkeerd! We settelen onszelf
op een rots en liggen lekker lui in het zonnetje te genieten van de
omgeving.
|
Greve De Lecq |
Na een tijdje hebben we het hier wel weer gezien, het lokale eethuisje
zit stampvol dus we vertrekken oostwaarts om ergens te gaan eten. We
komen via een imposant haarspeldcircuit uit bij Bouley Bay. Hier is het
heerlijk eten op het dakterras van het Waters Edge Hotel. We dalen nog
een stukje af naar het kiezelstrand en onder het genot van een ijsje is
het hier ook heel goed uit te houden!
|
Bouley Bay |
|
Bouley Bay |
|
Bouley Bay |
Aan het eind van de middag gaan we weer richting het relaxte surfstrand
van St. Ouen's Bay. Je zit hier recht onder de aanvliegroute van het
vliegveld en met grote regelmaat komen er vluchten binnen. Mooi om te
zien.
|
Inkomende vliegtuigen over St. Ouen's Bay |
|
St. Ouen's Bay |
|
Pootjebaden :) |
Aangezien het eten gister niet zo lekker is gevallen, gaan we op zoek
naar eens iets anders dan de dorpskroeg, waar we later die avond nog wel
zullen uitkomen voor een pint. We besluiten om de strandtent van St. Ouen's Bay over
te slaan, een wachttijd van meer dan 30 minuten voor alleen al een
tafeltje is ons iets te lang met een knorrende maag. We komen weer uit
bij het restaurant bij La Corbière, en diner met zo'n uitzicht is zeker
niet verkeerd, toch?
|
La Corbière |
We worden wat katerig wakker - de kroeg was gisteravond erg gezellig!
Wat een maffe figuren in dit dorp hier, rijp voor een Britse comedyserie
- are you local?
Vanochtend maken we eerst een wandeling om Val de
la Mare Reservoir, een stuwmeer waar een deel van het drinkwater van
Jersey vandaan komt. Het is een mooie wandeling door bos, onder de stuwdam door weer terug
naar boven langs het meer.
|
Val de
la Mare Reservoir stuwdam |
|
Val de
la Mare Reservoir stuwdam |
|
Libelle |
|
Val de
la Mare Reservoir |
|
Val de
la Mare Reservoir |
We vervolgen onze weg richting kriskros over het eiland om maar weer
eens strand te gaan wandelen. Bij Gorey op het strand aan de oostkust
hebben we weliswaar mooi uitzicht op Mont Orgueil castle, maar het zand
is hier scherp als glas en geen aanrader voor blote voeten.
|
Mont Orgueil |
En dan.. maar weer terug om te relaxen op ons favoriete zachte strand van St.
Ouen! Heerlijk luieren en kijken hoe de surfers zich door/over de golven
bewegen.
|
St Ouen beach |
|
St Ouen beach |
|
St Ouen beach |
|
St Ouen beach |
|
St Ouen beach |
We proberen nog een voor ons nieuw stukje van het eiland te rijden, maar door de verkeersdrukte is
dat hier geen pretje. Ook begint vandaag Jersey Live, een groot
festival waardoor veel wegen zijn afgesloten en het nog drukker is.
We
hebben nog wat tijd over voor het Pallot Heritage Steam Museum. Een
grote hal vol met de meest uiteenlopende dingen, stoommachines, oude
auto's, landbouwwerktuigen, muziekinstrumenten, en buiten zelfs een
heuse spoorbaan. Onze opa's zouden hier enorm van genoten hebben, en wij
vinden het stiekem ook wel erg leuk, lekker kneuterig met die keiharde
hammondorgel muziek die door de hal heen schalt.
|
Pallot Heritage Steam Museum |
|
Pallot Heritage Steam Museum |
|
Pallot Heritage Steam Museum |
|
Pallot Heritage Steam Museum |
|
Pallot Heritage Steam Museum |
|
Pallot Heritage Steam Museum |
Als laatste bezoeken we de Faldouet Dolmen, een eeuwenoud graf.
|
Faldouet Dolmen |
Onze laatste avond brengen we weer door bij Annet in de kroeg, die ons
vertelt dat Guernsey, waar ze vandaan komt, nog meer auto's heeft - meer
wielen dan inwoners. We vrezen het ergste. Morgenochtend vroeg vertrekken we naar Guernsey...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten