Zaterdagochtend
is het tijd om afscheid te nemen van de groep. We rijden nog
gezamenlijk terug naar de ferry in Craignure, waar we onder een
fantastisch verschuivend wolkendek richting Oban varen.
|
De ferry terug |
|
Craignure-Oban |
|
Craignure - Oban |
|
Craignure - Oban, zicht op Duart Castle |
In Oban aangekomen gaat het overgrote deel van de
Thistle Campers weer de blauwe bus in richting Edinburgh. De aankomende
dagen blijf ik in Oban, van te voren al een B&B geboekt. Makkelijker
gezegd dan gedaan, sommige B&B's vragen absurde prijzen (bijna
gelijk aan 2 personen) voor een kamer als je in je eentje reist. Maar
gelukkig heb ik er eentje gevonden met een eenpersoonskamer, en
eenpersoonsprijzen!
Als ik kennis heb gemaakt met de gastvrouw en
mijn bagage achter kan laten, ga ik op mijn gemak Oban verkennen. Lekker
weer om even langs de kust te slenteren. Oban ligt aan een mooie baai,
met uitzicht op het eilandje Kerrera voor de kust.
|
Oban Bay, zicht op Kerrera |
|
Landend watervliegtuig in de baai |
Ik haal een soort van lunch bij de supermarkt, en
dan is het tijd om de kuitspieren even te laten werken. Boven Oban
torent een gebouw uit, genaamd McCaig's Tower. Deze nooit afgebouwde
toren is ontworpen door John McCaig, een filantropische bankier, die
eigenlijk hier een museum wilde vestigen. Na zijn dood, toen alleen nog
maar de buitenmuren stonden, is het bouwen nooit meer doorgegaan. Vanuit
deze plek heb je een prima uitzicht over Oban Bay en de eilanden. Het
is even een klimmetje vanuit de stad, maar dan heb je ook wat.
|
McCaig's Tower |
|
Uitzicht vanuit McCaig's Tower |
|
McCaig's Tower |
|
McCaig's Tower |
In het B&B heb ik de luxe om een serre
voor mezelf te hebben, waar ik ook afhaalmaaltijden mag meenemen. Op
weg naar beneden vanuit McCaig's Tower haal ik een curry. Tja, en daar
zit je dan in je eentje.. Toch maar besloten om er even uit te gaan voor
een pint. Laat zou ik het niet maken, dacht ik.
Ik beland op deze
zaterdagavond in de Oban Inn. Het is er stampvol en nog voor ik mijn
eerste pint besteld heb, word ik aangesproken (gelald) door een man met
een enorme zuurkoolbaard. Gelukkig word ik uit deze penibele situatie
gered door een man, die zegt vuurtoren-onderhoudsmonteur te zijn. Na een
kort onderonsje met enkele Nederlanders, vraagt de vuurtoren-man of ik
meega op kroegentocht door Oban. Prima! Aan het eind van de avond ben ik
er achter dat Oban net een dorp is, ik weet dankzij Meneer Vuurtoren
precies wie het met wie doet, en waarom je, als het heel hard waait,
niet van de vuurtoren af moet urineren. Laat na sluitingstijd rol ik
mijn bed in..
Vanochtend word ik een beetje katerig wakker. Gelukkig verdwijnt dat
snel na een prima gekookt ontbijtje. De gastvrouw laat nog even trots
een Nederlands krantje zien (de Metro), waar een leuk stukje over Oban
instaat, en waar zij met haar B&B ook nog in genoemd wordt. Of het
een beetje positief is wat de krant over haar schrijft, vraagt ze. Nou
zeker, ook de journalist van het stukje had hier zo te lezen prima
geslapen en ontbeten!
Vandaag staat een lekkere wandeling op het
programma. Bij gebrek aan auto en geen zin om hele toeren uit te halen
met openbaar vervoer, besluit ik om via de kust naar Connel te lopen.
Met de auto over de verharde weg duurt het 5 mijl, 10 minuten; via eerst
een stukje asfalt en daarna kliffen en door de velden (geen wandelpad
te bekennen, de zee is mijn kaart voor vandaag) zal ik een leuk dagje
zoet zijn. Het is niet het meest briljante weer, maar dat maakt niet
uit.
|
Oban Bay |
De eerste stop is Dunollie Castle. Het pad
er naar toe gaat steil omhoog en is vanaf de weg amper zichtbaar.
Eenmaal bij de ruïne wordt er met verschillende bordjes gewaarschuwd
voor de erbarmelijke staat waarin het kasteel verkeert. Naar binnen ga
ik dan ook maar niet, maar het uitzicht over zee is prachtig.
|
Dunollie Castle |
|
Dunollie Castle |
|
Dunollie Castle |
|
Dunollie Castle - uitzicht vanuit de 'tuin' |
Via het laatste stukje asfalt loop ik richting Ganavan Sands.
|
Uitzicht onderweg |
|
Ganavan Sands |
Vanaf
hier houdt het geasfalteerde pad af en ga ik via de kliffen verder.
Niemand om me heen, heerlijk Remi, alleen op de wereld!
|
Uitzicht vanaf de kliffen op Ganavan Sands |
|
Uitzicht landinwaarts |
|
Paddestoel |
|
Zicht op een mistige zee en de CalMac ferry in de verte |
|
Viskwekerij voor de kust |
Na een mooi stuk over de kliffen gelopen te hebben,
kom ik uiteindelijk uit bij Dunstaffnage Castle, deels gebouwd op een
grote rots. Het kasteel zelf is aardig, even verderop in het bos staat
het interessante Dunstaffnage Chapel, de overblijfselen van een oude
kapel die bij het kasteel hoorde. .
|
Dunstaffnage Castle |
|
Dunstaffnage Castle |
|
Dunstaffnage Castle |
|
Dunstaffnage Chapel |
|
Dunstaffnage Chapel |
|
Doorkijkje bij Dunstaffnage |
|
Dunstaffnage Castle |
Omdat het ontbijt na dit stuk wandelen aardig gezakt
is, loop ik even verder naar Dunstaffnage Marina. In de jachthaven zit
een restaurant, maar ik ben net te laat voor de lunch, de keuken is al
gesloten. Als de jongen achter de bar ziet dat ik alleen ben, besluit
hij toch de kok nog even lief aan te kijken. Een kwartiertje later zit
ik lekker te smikkelen achter een enorme prawn cocktail met vers brood!
|
Dunstaffnage Marina |
Na de voortreffelijke, late lunch loop ik verder naar
Connel. Hier is het redelijk onmogelijk om niet langs de weg te lopen,
dus met de instelling "een dag zonder bijna-doodervaring is een dag niet
geleefd" loop ik het laatste stukje tegen het verkeer in op een drukke
asfaltweg. Als ik Connel inwandel, begint gelukkig een trottoir, en kan
ik weer rustig ademhalen.
Connel is vooral beroemd om zijn brug
die over Loch Etive gebouwd is. Op dit stuk ontstaan door
getijdenverschillen enorme stromingen, de Lora Falls.
|
Connel Bridge |
|
Connel Bridge |
|
Loch Etive |
Als ik richting station loop, hoor ik de
trein al langszoeven. Helaas net gemist en de volgende gaat pas 's
avonds! Gelukkig gaan er ook op zondag redelijk frequent bussen van
Connel richting Oban, dus loop ik nog een rondje door het dorpje (ze
hebben humor, zie hieronder) en puf ik even later uit bij de bushalte.
Uiteindelijk stap ik lekker uitgewaaid de bus in,
richting warme douche in mijn B&B. Onderweg haal ik nog een koud
diner bij de supermarkt, en kijk ik de rest van de avond lekker lui TV
op bed.
|
Uitzicht vanuit mijn kamer |
Na lekker uitgeslapen te hebben, en weer een
voortreffelijk ontbijtje, nodigt het weer niet echt uit om naar buiten
te gaan. De gastvrouw heeft gisteravond aangeraden om een dagje naar
over te varen naar het eilandje Kerrera, maar in de regen trekt het niet
zo. Toch loop ik met goede hoop richting de plek waar de ferry
overvaart. In regenpak, uiteraard.
|
Regenboog boven Kerrera |
|
Regen... |
Eenmaal bij de plek waar het pontje aanmeert, regent
het nog steeds pijpestelen. Ik besluit om via de weg die landinwaarts
loopt, weer terug naar Oban te lopen. Alles bij elkaar toch nog een
rondje van zo'n 10 kilometer. De weg terug is een schattige
single-track, met halfwilde schapen.
|
Glenshellach Road |
|
Glenshellach Road |
|
Glenshellach Road |
|
Schuilen tegen de regen |
|
Glenshellach Road |
|
Booskijkend bermafval |
Onderweg kom ik een Poolse bouwvakker tegen. We raken
aan de praat en hij raadt me aan om voordat ik in Oban afdaal, nog
richting Pulpit Hill Viewpoint te lopen. Vanaf hier heb je weer een mooi
uitzicht over Oban en de omgeving.
|
Pulpit Hill uitzicht |
|
Pulpit Hill uitzicht over Oban |
|
Pulpit Hill uitzicht |
Doorweekt loop ik eerst terug naar het B&B voor
een lekkere douche en droge kleren. Zal je altijd zien, komt ineens de
zon door de wolken..
|
Bij het B&B |
Tijd voor een biertje, tussen de zon door regent het
nog altijd flink. In de Oban Inn is het een stuk rustiger op een
maandagmiddag dan op een zaterdagavond. Gelukkig serveren ze er ook goed
eten, wat er wel ingaat na zo'n wandeling.
|
Oban Inn |
Na het eten loop ik nog een stukje langs de kust in
Oban. Zelfs de dagtripjesboot heeft vandaag niet gevaren vanwege het
weer. Het is behoorlijk koud aan het worden buiten, dus de rest van de
avond houd ik de TV gezelschap in mijn prive-serre.
|
Oban Bay |
|
Zelfs het bootje vaart niet |
|
Oban Bay |
|
Oban |
|
Avondwolken vanaf het B&B |
Vandaag begint erg mooi, de zon schijnt.
|
Uitzicht vanaf het B&B |
Door de week werken op Iona en de wandelingen van
afgelopen dagen voel ik het behoorlijk
in de beentjes, en besluit ik dan ook niet al te gek te gaan doen op
mijn laatste dag in Oban. Ik wil graag de Oban Distillery nog bezoeken,
en het Oban War & Peace Museum.
|
Oban Distillery |
De tour door de distillery is redelijk tam zo 's
ochtends, en het is ook erg peaceful in het War&Peace Museum. Nog
even een praatje gemaakt met de man achter de toonbank, hij heeft
bijzonder interessante en mooie verhalen bij de vitrines te vertellen.
Het museum is niet groot, maar toch ben ik tot lunchtijd zoet.
Na
een sandwich bij de haven slenter ik lekker langs de kust. Oban is een
prima stadje om alleen te verblijven, je kan de drukte opzoeken of de
rust. Ik schiet nog wat plaatjes en bel met het thuisfront. Er hangt in
Oban een webcam en Aarjen kan me thuis dan ook goed in de gaten houden
(als ik netjes naast het bankje met de prullenbakken blijf staan ;))
Verder is het lekker lui kijken naar de vertekkende en aankomende
veerboten en genieten van het zonnetje!
|
Gesnapt op de webcam |
|
In de haven van Oban |
|
Vertekkende CalMac ferry |
Verder richting het noorden steekt een grote rots
uit de grond. Legende gaat dat dit de steen is waar de reus Finn the
Fingal of MacPherson zijn al even mythische hond Bran aan vastknoopte.
|
Dog Stone |
Hier langs de kust heb je prachtig zicht op Dunollie
Castle, waar ik twee dagen eerder geweest ben. Ook het uitzicht naar
Kerrera is mooi, je kunt het Hutcheson's Monument vanaf hier goed zien.
Dit monument staat er ter nagedachtenis van David Hutcheson, die in 1835
de voorloper van Caledonian MacBrayne oprichtte, een stoomveerdienst
naar de Hebriden
|
Dunollie Castle |
|
Zicht op Kerrera en Hutcheson's Monument |
|
Zicht op Kerrera |
|
Zeewier langs de kust |
|
|
Zeewier langs de kust |
|
If you don't like to wear a lifejacket, raise your hand ;) |
's
Avonds ga ik heerlijk 'echt' uit eten langs de waterkant van Oban.
Alleen in een restaurant zitten is de eerste paar minuten een beetje
onwennig, maar met een tafeltje aan het raam kan ik heerlijk naar buiten
staren tussen de gangen door. Met volle buik duik ik 's avonds voor het
laatst in Oban mijn bedje in. Morgen naar Glasgow!
|
Oban's skyline |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten