Om half 6 's ochtends gaat de wekker en
om 6 uur zitten we al achter een ontbijt van bonen, bacon en toast.
Een ander stel in het B&B, die er ook zo vroeg uit zijn, gaan met
de auto richting Kennacraig, dus we krijgen een lift van ze. In
Kennacraig stappen we als een van de eersten aan boord op de ferry
richting Islay. Om 7 uur 's ochtends, wat een onchristelijk tijdstip,
maken we de ruige vaart naar Islay. Het weer is behoorlijk slecht,
regen en storm. Binnen zien we zee-lucht-zee-lucht door het raam heen
en we voelen ons er niet beter door. We besluiten al snel om buiten
te gaan staan, ondanks het nare weer.
Bijna 2 1/2 uur later meren we aan in
Port Ellen. Onze wiebelige benen kunnen we even strekken, in de 50
meter richting de bushalte. We stappen in de bus die al klaarstaat,
richting Bowmore. Het is inmiddels droog, en onderweg zien we het
redelijk vlakke turflandschap van Islay, er is zelfs een heus
vliegveld! Eenmaal in Bowmore stappen we over op de postbus naar Port
Charlotte. Ook deze postbode is een kamikaze-rijder, die zijn voet
steevast vol op het gaspedaal drukt. Om half 1 staan we na, zoals het
voelt, een wereldreis, dan eindelijk in Port Charlotte.
 |
| Port Charlotte |
Port Charlotte is een leuk plaatsje met
witte huisjes met zwarte daken. Onze hotelkamer is gelegen in een
klein schuurtje achter de Lochindaal Pub. Na het ritueel dumpen van
de tassen in onze kamer hebben we een burger met frietjes gegeten in
de pub, waar een oude man (de broer van de eigenaar van de pub) elk
kwartier een pint Guiness naar binnen giet. ‘s Middags maken we
onze verloren nachtrust goed door even een middagslaapje te houden.
‘s Avonds maken we een kleine wandeling langs de kust van Port
Charlotte. We redden nog een vogeltje die uit een dakgoot is
gevallen.
 |
| Hij heeft het overleefd! |
Na een kopje thee op de kamer besluiten
we toch nog even de pub in te duiken. Er is live muziek van wat
dorpelingen en we hebben ook nog geen avondeten gehad. Dat doen we nu
maar even, in de vorm van soep met een broodje ("Only soup and a
roll, are you sure?", vraagt Grant de barman nog). Na een potje
poolen met wat pints, zitten we nog even lekker te luisteren naar de
muzikale inspanningen van de locals, als we ineens 2 pints onder onze
neus geschoven krijgen. We kijken van wie we deze welkome verrassing
krijgen, zwaait het stel uit Dumfries (met wie we de avond ervoor zo
leuk hebben zitten kletsen in de huiskamer van het B&B) ons
tegemoet. Het is een kleine wereld! Ze zijn op bezoek bij een man,
genaamd Islay George. Islay George is zeer gastvrij, hij laat ons
alle Islay malt whiskies proeven. Ondertussen zet de grommige man van
het stel ook nog steeds pints voor onze neus neer. Twee beetjes
dronken rollen we om 12 uur sluitingstijd ons bedje in..
We zijn om 10 uur opgestaan, en vreemd
genoeg valt de kater reuze mee! We krijgen ons ontbijt geserveerd
door Grant, de 25-jarige barman die gek is op Nederland (en ons
ontbijt serveerde in Ajax shirt). Boven de deur van de pub zijn 2
klompen gespijkerd. Raar, om als Schotlandgekke Nederlanders een
Nederlandgekke Schot tegen te komen! Grant vindt dat "Dutch can
drink", zeker omdat we gisteravond slechts soup and a roll als
avondeten hebben gehad.
Het ontbijt doet ons goed en we huren
fietsen bij een vrouw in het dorp. Ze heeft maar liefst 3 huurfietsen
in haar 'bedrijfje', maar dit zijn de beste huurfietsen die we ooit
gehad hebben. Als we wegfietsen uit Port Charlotte staat Islay George
net buiten, en kijkt ons met een katerig hoofd verschrikt aan. Zitten
die rare Nederlanders na zo'n avond nu alweer op een fiets?
 |
| Portnahaven |
Langs de Atlantische Oceaan fietsen we
lekker in het zonnetje. De tocht is gelukkig redelijk vlak. Onze
eerste bestemming is Portnahaven, met witte huizen en mooie
binnenhavens met strakblauw water. Zo in de zon lijkt het meer op een
dorpje bij de Middellandse Zee dan Schotland. We kopen wat lekkers
bij de lokale supermarkt en fietsen weer verder.
 |
| Pas op voor schapen |
De schapen en koeien lopen hier gewoon
los over het eiland. Aan auto's zijn ze gewend, maar blijkbaar niet
aan fietsers. Blijven ze gewoon rustig in de berm staan als er een
auto langs komt, als er fietsers langskomen krijgen ze
zelfmoordneigingen. Met een flinke gang scheuren we een heuvel af,
als er plotseling een kudde schapen schrikt van ons, en ze aan alle
kanten over de weg springen, vlak voor onze fietsen. Gelukkig hebben
we goede remmen op de fiets! Even verderop is een boer zijn schapen
aan het scheren, het gemekker is oorverdovend.
 |
| Schapen scheren |
We picknicken naast een beekje in een
weiland vol schapenkeutels (de schapen zijn weggevlucht voor ons).
Ondertussen hebben we uitzicht op de Atlantische Oceaan. De
kustlijnen zijn hier echt schitterend. We blijven nog even lekker in
het weiland liggen. Inmiddels moeten we toch maar even
zonnebrandcreme smeren (te laat natuurlijk), want we krijgen al
behoorlijk rode armen.
 |
| Kilchiaran Bay |
Via een steile weg komen we op de weg
terug naar Port Charlotte. Het lijkt wel of we recht de zee incrossen
op onze fietsjes. Wat een beloning na zo'n fietstocht, om een
kwartier berg-af te mogen gaan! Onderweg hebben we nog mooie
vergezichten richting de Paps of Jura. Het lijkt slechter weer te
worden met donkere wolken, maar die waaien gelukkig over. Als we in
Port Charlotte aankomen, besluiten we nog een klein stukje richting
Bruichladdich te fietsen, helaas is de distillery al dicht. We maken
nog een wandeling langs de kust en fietsen terug naar de
fietsverhuur.
 |
| Bruichladdich Distillery |
's Avonds eten we nog iets in de pub,
en na een paar afscheids-pints met het stel uit Dumfries (Islay
George is er niet bij vanwege aan aanhoudende kater), duiken we,
lekker rozig van het fietsen in de zon, niet al te laat ons bedje in
(nouja, rond een uurtje of 12..).
Na het ontbijt en een laatste wandeling
over het strand van Port Charlotte zeggen we dit leuke plaatsje met
witte huisjes en zwarte kozijnen vaarwel. Hier komen we zeker nog een
keer terug!
Met de postbus rijden we 's middags
naar Port Ellen. Vlakbij de ferryhaven ligt ons andere B&B op
Islay: Caladh Sona. We krijgen een grote kamer (slaapkamer, grote
badkamer en een eigen zitkamer met uitzicht op de baai) toegewezen.
De gastheer schijnt een gepensioneerd distiller van Ardbeg te zijn,
maar we krijgen hem de aankomende dagen niet te zien.
 |
| Uitzicht vanuit onze kamer |
Port Ellen is een stuk groter dan Port
Charlotte, en tijdens een wandeling door het dorp vinden we het ook
een stuk minder leuk dan Port Charlotte. Maar er is wel meer te doen!
We lunchen bij een jongerencentrum (gelukkig is hier wel iets te doen
voor de jeugd, die kleine dorpjes zijn erg leuk en lieflijk, maar
volgens mij niet leuk om op te groeien als tiener zijnde). We lopen
verder door het dorp en langs het strand, naar de in onbruik geraakte
Port Ellen Distillery. Ja, Islay zou Islay niet zijn als je niet
overal herinnerd wordt aan whisky!
 |
| Port Ellen Distillery |
Vroeg in de avond maken we een lekkere
wandeltocht over het strand, met heel veel rare aangespoelde dingen
zoals botten, promotiepoppetjes van Guinness en skeletten van
zee-egels. De reisgidsen hebben ons bergen wildlife beloofd (zo
zouden er veel dolfijnen en zeehonden te zien zijn), maar het enige
wat wij gespot hebben tot nu toe, is de leuk vormgegeven prullenbak hieronder.
 |
| Dolfijn-spotten |
Heerlijk, zo over het strand struinen, licht briesje en de
geur van zeewier en whisky. We doen wat inkopen bij de supermarkt
voor het avondeten (sandwiches, kwark, rare smaakjes chips en
natuurlijk een paar flessen Irn-Bru). Wat ons opvalt is dat je hier
in Schotland in de meest kleine winkeltjes de meest uiteenlopende
smaken chips kunt krijgen, van naturel via haggis-flavoured tot
kaas-met-spek smaak.
Tegenover ons B&B ligt het in
verval geraakte Islay Hotel. We zien een lamp zachtjes heen en weer
wiegen in de wind die door het ontbrekende raam naar binnen waait. We
prijzen onszelf gelukkig met onze riante kamer!
 |
| Islay Hotel |
's Avonds kijken we lekker lui tv op
onze kamer, een van de weinige avonden dat we binnen blijven in
plaats van naar de pub, en we krijgen een programma over zuipende
jongeren in de grote steden van Schotland te zien...
Na het uitstekende ontbijt van Rhona
zijn we eigenlijk van plan om fietsen te huren. Helaas is dit de
eerste dag dat het maar niet wil stoppen met regenen, dus hebben we
de bus naar Bowmore gepakt. We zijn net op tijd voor een rondleiding
door de Bowmore Distillery.
 |
| Stills in Bowmore Distillery |
De tour is erg leuk, de vrouw die ons
rondleidt vertelt alles met gortdroge Schotse humor! (de whisky gaat
er om 11 uur 's ochtends nog niet echt in, trouwens...). Als laatste
zien we de opslag van de vaten. De vaten op de foto hieronder zijn
eigendom van particulieren, die de vaten nooit hebben geclaimd. Dure
aanschaf dus!
 |
| Vaatjes Bowmore |
Als we de distillery uitstappen, is het
redelijk droog. Een meeuw poseert gewillig op een muurtje bij de
haven.
 |
| Meeuw |
We bezoeken een liefdadigheidsmarkt in een dorpshuis. Vol
trots worden er zelfgemaakte schilderijen, bewerkte stenen,
ansichtkaarten, foto's en snuisterijen verkocht voor het goede doel.
We eten er voor 2 pond champignonsoep (saus?) met geroosterd brood.
Tijdens de wandeling door Bowmore komen we langs een nogal
angstaanjagende slagerij. Family Butcher, staat er met sierletters op
het raam. We vragen ons af hoeveel families deze slager heeft
omgelegd..
 |
| Rare slager.. |
Daarna lopen we de hoofdstraat van
Bowmore op, richting de ronde kerk. De Bowmore Church staat bovenaan
de steile weg die door Bowmore loopt en is zo gebouwd, dat de duivel
zich niet in een hoekje kan verstoppen. Bij de kerk is een imposant
kerkhof, vol met oude grafstenen en soms keltische kruizen als
grafsteen.
 |
| Bowmore Church |
Ondertussen is het weer begonnen met regenen. Bowmore is
misschien leuk als het mooi weer is, maar zo in de neerslag nemen we
de bus maar terug richting Port Ellen. De bus blijkt helemaal door te
rijden door Port Ellen naar Ardbeg, dus we blijven lekker zitten en
laten ons afzetten bij de tweede distillery van vandaag: die van
Ardbeg.
Eenmaal in het bezoekerscentrum van
Ardbeg komen we de eerste Nederlanders tegen van deze vakantie. Raar
om ineens een paar mensen in Nederlands te horen babbelen. De tour
door de distillery is informatief, maar wel vol saaie feitjes. Aarjen
en ik moeten grijnzen als ons wordt verteld dat het water voor de
whisky 'full of body' is, aangezien we net een niet-zo-levendig
schaap bij de nabije beek zagen liggen. Na de tour zijn we in de
stromende regen teruggelopen langs Lagavulin en Laphroaig (nog 2
distilleries..) naar Port Ellen.
 |
| Ardbeg Distillery |
Vlakbij Port Ellen breekt ineens de zon
door de wolken!
 |
| Zonnestralen boven Port Ellen |
's Avonds zijn we gaan eten in een lokaal hotel, waar
bijna alles wat op de kaart stond, op is. Na het eten zijn we in de
pub van het hotel gaan poolen met een jongen uit Noord-Ierland, die
'even' is komen overvaren met zijn vader. Als het helder weer is, kun
je vanaf Islay Noord-Ierland zien liggen, maar vandaag was de zee
ruig en vader zat nog na te hijgen van zijn bijna-dood ervaringen van
de overtocht. We besluiten de avond met een pint in de pub tegenover
ons B&B, waar we vergezeld werden door de bemanning van de
laatste ferry. Het zou nog lang gezellig blijven in de pub..
Penguins!
Opgestaan met een kater (eigen schuld
dikke bult), maar na een ontbijtje zijn we weer helemaal fris. We
staan om 9 uur al bij Port Ellen Playing Fields om fietsen te huren,
maar volgens het bordje op de deur gaat deze pas om 11 uur open. Via
via horen we dat een oude man ook fietsen verhuurt. We storen de man
in zijn ontbijtje, maar dat maakt hem niets uit. Gastvrij leidt hij
ons rond door zijn huis en de tuin, waar achter in een schuurtje een
paar fietsen staan. De fietsen zijn bijna vooroorlogs, maar we
besluiten het er toch maar op te wagen. Na een half uur fietsen
blijkt Aarjens achterwiel los te zitten. Terwijl Sas van een heuvel
af rijdt, en probeert te remmen, blijken de remmen niet te werken.
Paniek, maar gelukkig is het rustig op de weg. We zijn weer
teruggefietst naar de oude man en hij gaf ons, zonder dat we erom
vragen, ons geld terug. Hierna zijn we toch maar naar de Playing
Fields gelopen, het is inmiddels al bijna 11 uur en er staan wat
mountainbikes. Een Italiaanse jongen die ook een fiets wil huren,
keurt de fietsen af met zijn fietsenmakers-verleden, maar wij wagen
de 2e gok van de dag. Een geslaagde, want deze fietsen zijn wel prima
in orde.
 |
| Port Ellen Lighthouse |
We zijn eerst naar een op zonne-energie
werkende vuurtoren gefietst. Vlabij staat een boerderij met een
groezelig bordje met een pijl erop: Singing Sands. We laten onze
fietsen achter bij de boerderij en lopen door het hoge gras richting
de kust. We komen uit op een stil zandstrand, waar grote rotsen uit
het niets vanuit het zand omhoog schieten. We lopen langs de kustlijn
en herbeleven onze jeugd door een uur zoet te zijn met het bouwen van
zanddammetjes in een beekje dat over het strand naar de zee stroomt.
Ondertussen genieten we van de kustlijn hier, grillige rotsen en
ergens bovenaan een klif staat een huisje. Wat een droomlocatie!
 |
| Singing Sands |
Het duurt even voordat we uitgespeeld
zijn in het zand, het weer is heerlijk en er is niemand op het
strand. Heerlijk, zo'n prive stukje kust!
 |
| Singing Sands |
We klauteren nog wat over
de rotsen, maar we 'moeten' toch verder. We willen nog een stuk
fietsen over het zuidelijk deel van het eiland. Op de terugweg naar
Port Ellen komen we langs Kilnaughton Chapel, een vervallen kerk met
een oud kerkhof. Overal vind je ze hier, kerkruines met oude
kerkhoven, hier wordt niets geruimd.
 |
| Kilnaughton Chapel |
Door Port Ellen fietsen we dezelfde weg
die we gisteren voor een deel gelopen hebben. Langs de drie
distilleries fietsen we verder door heidelandschappen en bos.
Onderweg zien we eindelijk de wilde dieren van het eiland, in de
verte zien we zeehonden en herten. Uiteindelijk komen we uit bij de
Kildalton Church. Bij deze eveneens vervallen kerk , met muren maar
zonder dak, staat het Kildalton Cross, het enige Keltische Kruis wat
nog geheel intact is. Bouwjaar is rond 800, dus het is een prachtig
stukje geschiedenis. Het staat hier zomaar, op het kerkhof.
 |
| Kildalton Cross |
Binnenin de Kildalton Church doen we
nog een rare ontdekking: op een steen met de afbeelding van een
heilige erop, ligt een stapel muntjes. We hebben geen idee wat die
muntjes daar doen, en met onze bijgelovigheid leggen we er maar een
20 pence stuk bij.
We eten op een bankje bij de kerk onze
lunchpakketjes op en genieten nog even van het zonnetje.
 |
| Kildalton Church |
 |
| Kildalton Church |
 |
| Kildalton Church |
Op de terugweg fietsen we weer door de
bossen en heide, later langs de grillige kust terug naar Port Ellen.
Onze laatste dag op Islay zit er bijna op, en dit eiland is te groot
om in een paar dagen op de fiets en te voet te bekijken. Hebben we
een goed excuus om een volgende keer nog eens terug te gaan!
 |
| Islay, zicht naar de kust |
 |
| Islay, zicht landinwaarts |
's Avonds eten we bij het curryhouse
(waar we de dag erna spijt van zullen krijgen). We zitten na het eten
nog even op het strand aan de baai en liggen na de prima fietstocht
van vandaag lekker vroeg in bed.
Het curryhouse in Port Ellen zullen we
niet snel vergeten, 's ochtends worden we allebei wakker met pijn in
onze buik. Misschien moeten we de goede Schotse raad wel opvolgen en
voortaan alleen curry gaan eten na een avondje flink stappen.. We
krijgen van Rhona cereals en toast, voor het eerst deze vakantie eten
we geen gekookt ontbijt. Het weer vandaag is echter prachtig. De zon
schijnt en na het ontbijt en afscheid van Rhona zitten we op de ferry
terug naar het Schotse vasteland. Islay is ons derde en laatste
eiland van deze vakantie, en het is leuk om het verschil te zien
tussen de drie eilanden die we bezocht hebben.
 |
| Op de CalMac ferry |
Op het voordek van de ferry zitten we
heerlijk in de zon, bij het vertrek uit Port Ellen wappert de Schotse
vlag op de boot langzaam heen en weer. We varen langs Jura wanneer
een andere CalMac ferry richting Islay vaart, het lijkt wel een
plaatje uit de brochure. Op de heenweg hebben we door het slechte
weer eigenlijk niet zo gelet op de mooie uitzichten die je hebt vanaf
de boot, maar vandaag genieten we met volle teugen van The Paps of
Jura. We zien onderweg zelfs zeehonden en iets dat verdacht veel op
een dolfijn lijkt (nee, niet de prullenbak).
 |
| Jura in de achtergrond |
In Kennacraig wacht de bus naar
Lochgilphead. Na een mooie bustocht langs Loch Fyne (hadden we maar
een eigen auto, dan hadden we vast vaak uitgestapt voor het mooie
uitzicht hier) en een flinke wandeling de heuvel op in Lochgilphead,
worden we hartelijk verwelkomd in het Cairnsmore House B&B door
Jim & Catherine. We hebben een mooi uitzicht vanuit onze kamer,
door de bomen in de tuin, over Loch Gilp.
 |
| Uitzicht vanuit de kamer |
Jammergenoeg hebben we
alletwee ook nog steeds last van onze buik, dus meer dan een half
uurtje wandelen door Lochgilphead en snel een licht hapje eten zit er
niet in. Ondertussen slaat het weer snel om, van zonnig via onweer
naar regen. We liggen dan 's avonds ook vroeg in bed. Onze kamer is
voorzien van een rijk gevulde literatuurmand, dus we liggen lekker
lui te lezen op bed terwijl de regen tegen het raam slaat.
