Midge Magnet |
We lopen naar de haven, en missen net de extra boot die we
van plan zijn te nemen. Moesten we maar niet zo blijven kletsen!
Gelukkig komt er 3 kwartier later nog een boot. We halen wat te
drinken bij de chippy in de haven, het stinkt er naar mossels die al
3 jaar liggen te rotten achter de toonbank. We snellen weer naar
buiten de frisse lucht in, want de geur is niet te harden.
Als de ferry aanmeert, zijn we als een
van de eersten aan boord. We leggen de tassen neer in een rek en
zoeken een mooi plekje achter op de boot. Het is nog steeds flink
bewolkt als we richting het vasteland varen. We hebben nog een tijd
lang uitzicht op Brodick Castle in de bossen langs de kust.
Uitzich op Arran & Brodick Castle |
Als we
ongeveer halverwege de overtocht zijn, worden we gevolgd door 2
helicopters van de Royal Navy Rescue, die af en toe behoorlijk dicht
over de boot vliegen. Zijn er smokkelaars aan boord? Is het schip
zinkende? Of is het gewoon een oefenvlucht? Waarschijnlijk het
laatste, want vlak voor we aanmeren in Ardrossan vliegen ze weer
terug richting Arran.
Royal Navy heli |
In Ardrossan stappen we op de trein
naar Glasgow. Eenmaal in Glasgow aangekomen, lopen we naar het hotel
(10 meter van de ingang van het station), checken in en gaan meteen
de stad weer in. Dit keer verblijven we weer in het Rennie Mackintosh
Hotel, we hebben een rustige kamer met uitzicht op de muur van Glasgw
Central. Onze eerste tripje in Glasgow is een wandeling naar Glasgow
Cathedral en de indrukwekkende Necropolis. De Necropolis is een grote
begraafplaats, midden in het oosten van de stad op een heuvel. Het
staat vol grote grafmonumenten en graftombes. Hoe groter de
monumenten, hoe rijker de mensen waren die er begraven zijn.
Glasgow Necropolis |
Glasgow Necropolis |
We bezoeken hierna de Glasgow
Cathedral, de grootste gotische kerk van Schotland. Iemand zit te
oefenen op het orgel, wat onze oren niet ten goede komt. We lopen een
stukje verder naar het St. Mungo Museum of Religious Life and Art.
Hier eten we wat en bekijken de collectie, alles staat in het teken
van religie en geloof. Aan de overkant van de straat ligt Provand's
Lordship, het oudste huis van Glasgow. Ook deze bezoeken we, het is
een prima driehoek van bezienswaardigheden in dit deel van de stad.
Glasgow Cathedral |
Glasgow Cathedral |
We lopen terug naar het hotel, frissen
ons even op in onze kamer met prachtig uitzicht. We eten pizza bij
een Italiaans restaurantje en moeten kiezen waar we vanavond naartoe
gaan. In Glasgow spelen elke avond wel een paar bandjes, deze avond
gaan we naar de King Tut's Wah Wah Hut. Azuri en How To Swim spelen,
en vooral de laatste is erg leuk!
Vanochtend moeten weer wennen aan het
stadse ontbijt in ons hotel. Geen vers fruit meer, geen verse
worstjes, maar blikvoer en opgewarmde thee. Maargoed, we zijn
afgelopen week ook weer erg verwend op Arran. Vandaag staat een
dagtocht naar Stirling op het program. We nemen de trein vanaf Queen
Street. Eenmaal in Stirling worden we door sommige mensen aangezien
voor G8 demonstranten. Nee, we zijn echt niet in Edinburgh geweest
vorige week, we zijn gewoon 2 opvallende toeristen ;)
We kiezen toch maar een keer voor de
optie "toeristenbus". Het is mooi weer en we zitten bovenin
in het zonnetje. We worden door een verveelde vrouw geinformeerd over
de gebouwen waar we langsrijden. Onze eerste stop is Stirling Castle.
Het standbeeld van Robert The Bruce staat ons al op wachten.
Stirling Castle |
In tegenstelling tot de rust van Arran staat de parkeerplaats hier vol met bussen (hallo Peter Langhout en OAD) en het kasteel zelf is een grote mierenhoop. We zien nog nooit zoveel Japanners bij elkaar! Het kasteel zelf is het ontdekken waard, er zijn genoeg verborgen hoekjes en plekjes. Omdat we niet zo houden van foto's met veel mensen erop, blijft het hier dus vrij fotoloos. Afgezien van de drukte is het kasteel erg de moeite waard, erg indrukwekkend. Vanaf het kasteel zien we onze volgende bestemming al liggen: het Wallace Monument.
Na het bezoek aan het kasteel en een
ijsje gegeten te hebben in de zon, stappen we weer in de knalgroene
bus en laten we ons vervoeren naar het Wallace Monument.
Het Wallace Monument is 67 meter hoog
en 246 treden in de toren staan ons te wachten. Allereerst maar eens
omhoog lopen naar het monument zelf. Er rijdt een busje van de kassa
naar de top van de heuvel, maar wij lopen liever.
Eenmaal in het monument moeten we een
krappe ronde trapopgang op naar boven, nog niet gemakkelijk met
zoveel tegenliggers. Af en toe bekijken we de exposities in de
kamers, om een grote groep langs te laten gaan. Eenmaal boven op de top
hebben we prachtig uitzicht over Stirling en in de verte zien we onze
favoriete berg uit 2003: Ben Lomond!
Een tijd lang genieten we van het uizicht over het gebied van Stirling. Een de ene kant redelijk vlak, aan de andere kant het begin van de Highlands. Via de smalle trap lopen we weer naar beneden, dit keer zo snel dat we af en toe moeten stoppen omdat we er draaiierig van worden. We lopen de heuvel af naar de bushalte.
Zicht vanaf het Wallace Monument richting Ben Lomond |
Zicht vanaf het Wallace Monument over Stirling |
Lekker trappetje |
William Wallace |
Wallace Monument |
Een tijd lang genieten we van het uizicht over het gebied van Stirling. Een de ene kant redelijk vlak, aan de andere kant het begin van de Highlands. Via de smalle trap lopen we weer naar beneden, dit keer zo snel dat we af en toe moeten stoppen omdat we er draaiierig van worden. We lopen de heuvel af naar de bushalte.
Als we in de bus zitten, horen we dat
dit de laatste tocht is. We stoppen bij het station in Stirling,
terwijl we eigenlijk nog wel naar het Bannockburn Heritage Centre
willen. Dan nemen we maar een gewone bus richting Bannockburn. We
zijn de enige twee mensen op het veld, waar Robert the Bruce en zijn
leger in 1314 tijdens de Battle of Bannockburn het Engelse leger van
Edward II versloegen. "Sent him homeward to think again".
Na een uurtje stappen we weer op de bus richting het station, en
treinen we terug naar Glasgow.
Bannockburn |
's Avonds eten we pizza en we zijn
helemaal klaar voor een leuke avond in het SECC.
Rammstein treedt namelijk op in het
Scottish Exhibition & Conference Centre, en gelukkig hebben we
kaartjes weten te regelen. Aarjen en ik kunnen over het hele publiek
heenkijken, het rookverbod wordt door iedereen genegeerd en af en toe
komt een jongen langs die iets teveel van de paddo's heeft gesnoept
("I'm a busdriver, lass, next stop Buchanan!"). Ik krijg
problemen met het bestellen van een pint cider. Ben ik wel 18? Of ik
even mijn Show-your-age card wil laten zien. Na het laten tonen van
de Nederlande ID-kaart, die het hele barpersoneel afgaat (zo'n rare
kaart hebben ze nog nooit gezien), kreeg ik met een big smile
eindelijk mijn pint cider. Wel een leuk stuk optreden gemist
daardoor.. Een jongen schreeuwt in mijn oor: "Aye, they're a
bunch of wasters", al wijzend op het barpersoneel. Het is
voorderest wel een toffe avond, grandioze show en een enorm goed
geluid! Na afloop lopen we richting het semi-ondergrondse
treinstation, rijden zwart met de laatste trein terug naar het
centrum en drinken we nog wat in The Cathouse. Morgen is een perfecte
dag om lekker uit te gaan slapen!
Vandaag hebben we eerst heerlijk
uitgeslapen. Het is lekker rustig aan onze kant van het hotel, we
horen geen lawaai van de straat, en gek genoeg ook geen treinen van
het station waar we tegenaan geplakt zitten. Vandaag is trouwens ook
een erg fotoloze dag!
Het ontbijt in het hotel halen we lang
niet meer, we hebben gegeten in de stad. We zouden een rustig dagje
hebben vandaag, eerst even lekker door de stad gelopen en een bezoek
aan de Gallery of Modern Art bezocht.
Later in de middag nemen we de trein
naar Edinburgh. We bezoeken eerst Mary King's Close. Dit is een
netwerk van steegjes (closes) en gebouwen. In 1753 is over de
gebouwen en straatjes heengebouwd, waardoor het nu geheel ondergronds
ligt. We worden rondgeleid door een gids in 'originele' oude kleren
en horen verhalen over de pest en het leven in de closes in de 16e en
18e eeuw.
Als we uit het ondergrondse komen, eten
we in een klein Italiaans restaurantje op de Royal Mile.
Daarna lopen
we terug naar het station, waar we afgesproken hebben met Kate, die
ons wilde overtuigen van Edinburgh. Eerst heerlijk op een terras
gezeten en later zijn we naar een
'one-pound-an-everything'-studentenpub gegaan. Inderdaad, van pint
cider tot glazen wodka, alles kost 1 pond. Niet nodig om te zeggen
dat het er stampvol zit. Dat er weinig wordt geïnvesteerd in de
aankleding is wel te zien, de dameswc's missen op 2 na allemaal een
deur, de schoonmakers zijn al een tijd niet meer langsgeweest (als ze
er ooit al zijn geweest) en overal plakken je schoenen aan de vloer.
Maar het is er gezellig en tot 11 uur hebben we daar vertoefd. Om
half 12 stappen we op de trein terug naar Glasgow en met gevaar voor
eigen cameratoestel namen we een foto (de enige van vandaag!) van een
verlaten George Square om 1 uur 's nachts.
George Square @ night |
Wederom een ochtendje uitslapen, nipt
halen we nog het ontbijt in het hotel. We hebben geen idee wat we
vandaag zullen gaan doen. Falkirk lijkt ons wel een leuke trip. We pakken de trein naar Falkirk
High Station en lopen vervolgens door een woonwijk naar de
dichtsbijzijnde bushalte, waar we de bus nemen naar het Falkirk
Wheel. Het Falkirk Wheel is een grote bootlift, de enige roterende
bootlift ter wereld. Het Wheel vervangt 11 sluizen. In eerste
instantie is de 35 meter hoge constructie gebouwd voor de
(plezier)vaart over het kanaal, dat voor een verbinding tussen het
Forth en Clyde kanaal zorgt. Toen het eenmaal gebouwd was, kwam het
gevaarte zo in trek bij toeristen dat de meeste boten die het Wheel
ingaan, de rondvaartboten zijn. Wil je met je eigen boot het Wheel in,
dan moet je dat een minimaal dag van te voren aanvragen.
Falkirk Wheel |
Falkirk Wheel |
Falkirk Wheel |
We kopen 2 kaartjes en kunnen vrijwel
meteen in de rondvaartboot stappen, die overigens zijn beste tijd
gehad heeft. Door de droge humor van de kapitein (tevens de verteller
tijdens de tocht) voelen we ons iets meer op ons gemak, en samen met
de lokale bejaardenclub maken we het tochtje. We worden eerst naar
boven gedraaid, daarna door een tunnel (onder de Antonine Wall door),
en vervolgens keren we om om weer naar benden gedraaid te worden.
Na het boottochtje besluiten we op zoek
te gaan naar de Antonine Wall. We beledigen daarna wat Schotten door
het 'gewoon een hoop aarde' te noemen. Niet noemenswaardig op dit gedeelte in ieder geval. We eten een snackje in het
visitor centre en na een wandeling door Falkirk keren we met de trein
terug naar Glasgow. We stappen het Solid Rock Cafe in om even wat te
drinken, en zien dat er in The Barfly vanavond bandjes spelen. Leuk,
dat wordt het plan voor onze laatste avond in Glasgow!
Het is niet echt druk in The Barfly,
maar wel gezellig. Daarna zijn we tot sluitingstijd nog wat gaan
drinken bij de Scotia. We zijn samen met een meisje uit Glasgow en
haar broer, en ze slepen ons mee naar de poolhal boven de Scotia
(members only, maar met wat lief lachen komen we binnen, de jongens
betalen een paar pond aan de uitsmijter). Daar komen we in het andere
echte Glasgow: lauwe cider, zoenende stelletjes op de pooltafels,
mensen die eruit zien alsof je er geen ruzie mee moet krijgen, we
wanen ons in een slechte scene van Trainspotting. Gek genoeg is de
sfeer juist erg relaxed; de wc deur bijvoorbeeld kan niet op slot,
maar de dames houden keurig de wacht voor de deur als ik naar de wc
ga. Zelfs de vervaarlijke voetbalhooligans trakteren ons op een
rondje pints. Vroeg in de ochtend lopen we terug naar het hotel, we
kopen nog wat te snaaien bij de Indiase 24-uurs winkel op de hoek, we
hebben een super avond gehad als vakantie-afsluiter!
Ons laatste ochtendje in Glasgow. We slapen weer lekker uit, gisteravond is het wel erg laat geworden (of erg vanochtend erg vroeg, natuurlijk). Bij de Subway ontbijten we en na de laatste inkopen gedaan te hebben in Buchanan Galleries, stappen we op de bus naar het vliegveld. De beveiliging op het vliegveld is superscherp, het is vlak na de aanslagen in London en overal lopen militairen met grote wapens. De controle bij de douane is zo mogelijk nog scherper, alle tassen moeten leeggehaald worden. Ik heb per ongeluk mijn zakmes in mijn handbagage laten zitten, die kan de prullenbak in. Als we eenmaal door de poortjes heen zijn, eten we nog wat op het vliegveld. We krijgen netjes een scherpe mes en vork bij onze frietjes en daarmee hadden we gemakkelijk het vliegtuig in kunnen stappen...
Eenmaal terug in Nederland zijn we alweer snel uit de vakantiestemming: schuren en verven in ons nieuwe huisje, maar met in ons achterhoofd nog wel de leuke herinneringen aan deze vakantie!