 |
| Straathoek in Glasgow |
We spotten al snel de eerste mensen in
kilt gespot (twee Japanse toeristen op George Square). Op datzelfde
George Square hebben we al weer snel het Glaswegian dialect (The
Patter, wat we in vooral in Amsterdam geleerd hebben in de pub, en
natuurlijk van het kijken van foute films) onder de knie, wat erg
handig is voor het afwimpelen van opdringerige toeristenbus-proppers.
We zijn eigenlijk wel toe aan een pint, na onze eerste keer vliegen
bibberen onze knietjes nog wat na. In Lauders, op Sauchiehall Street,
bestellen we twee pints Tennents en komen tot de ontdekking dat het
nog maar 12 uur 's middags is! Hoezo jet-lag.. Terwijl de bouwvakkers
van alle steigers in de stad (en dus ook het gebouw aan de overkant)
de kroeg induiken voor een publunch en een paar pints (hallo
Arbo-dienst?), drinken wij gezellig mee.
 |
| West George Street |
Na de lunch checken we in in het hotel.
Onze kamer heeft een mooi uitzicht op de steiger voor het gebouw, de
bushalte op Union Street en de Fast Food Co. De kamer is prima in
orde: de 'coffee & tae making facilities' zijn niets meer dan een
oude waterkoker met een deksel die aan de pot verkleefd zit,
vergezeld van vergeelde kopjes. De gordijnen komen naar beneden
vallen, de wc-pot die los zit en steeds een luide knal geeft als je
er op gaat zitten, het raam wil (als het eenmaal open is) met geen
mogelijkheid meer dicht en de douchekop richt tegen de muur in plaats
van naar beneden. Maar de jongens achter de receptie kletsen lekker
achter elkaars rug om over elkaar tegen ons en alles bij elkaar heeft
het toch zijn charmes. Wat hadden we dan moeten verwachten van zo'n
goedkoop hotel in hartje centrum?
 |
| Uitzicht uit de kamer |
's Middags lopen we lekker te slenteren
door de stad, en na een uurtje zitten bij de Clyde, de skyline van
Glasgow bekijken, besluiten we te eten bij Nice'n'Sleazys, een
alternatieve bar met uitstekende pubmeals. We frissen ons even op in
het hotel en dan gaan we door naar de buren van het hotel: The
Cathouse, Glasgows enige alternatieve nachtclub. The Exploited speelt
vanavond, en in tegenstelling tot in Nederland waar al hun optredens
binnen een paar uur waren uitverkocht, kunnen we hier gewoon voor 2
pond naar binnen. We hebben een erg gezellig avond gehad, alhoewel
het er wel inhakte dat we zo'n lange dag gemaakt hebben.
 |
| Langs de Clyde |
Na een stevig ontbijt, bestaande uit
worstjes, tattie scones, te sterke thee, te slappe koffie en vers
fruit uit een Del Monte blik, besluiten we de trein te pakken naar
Edinburgh. Toch eens even kijken wat we, volgens alle reisbureaus die
ons Edinburgh veel meer aanraadden tijdens het boeken van deze week
Glasgow, zouden missen als we niet naar de Schotse hoofdstad gaan.
Aangezien ons hotel naast de ingang van
Central Station ligt, pakken we de trein op dit station. Fout
natuurlijk, de sneltreinen rijden vanaf Queen Street, dus we zitten
in een stoptrein.. Op het plaatje hieronder is de rode route de
snelste, wij zitten op de groene route. Het is wel een mooie tocht,
van uitgebrande autowrakken in de buitenwijken van Glasgow tot
glooiende heuvels, en langs kleine plaatjes met 4 huizen, een kerk en
een station.
 |
| De korte vs. lange route |
Na anderhalf uur stappen we uit op
Waverley Station in Edinburgh
Het eerste wat we horen zijn
doedelzakken. We vrezen het ergste. We lopen mee in het
toeristengeweld (Edinburgh is een stuk drukker dan Glasgow, qua
toeristen). Het uitzicht vanaf Princess Street Gardens op de oude
gebouwen van de binnenstad is prachtig. Ach ja, als je in Edinburgh
bent, moet je toch naar het kasteel. We lopen de heuvel op, en na het
zien van Peter Langhout- en aanverwante bussen, de wachtrij voor de
ingang en het kasteel als een soort mierennest vol toeristen,
besluiten we het kasteel maar over te slaan. Om toch nog een
stereotype Schots uitje te hebben zijn we Geoffrey Kiltmakers
ingestapt en hebben ons laten imponeren door kilometers tartanstof en
de geschiedenis van de kilt.
 |
| Edinburgh |
Na een wandeling over de drukke Royal
Mile, lopen we verder door de stad richting Leith. Heerlijk,
ontsnappen van het geluid van de doedelzakken en het toeristische
centrum. Via Leith Walk komen we uit op Constitution Street, waar The
Port O'Leith gevestigd is. The Port is een kleine pub, stampvol
vlaggen en zeevaart-accessoires. Wie het boek Porno van Irvine Welsh
heeft gelezen, de pub in het boek bestaat echt!
In The Port worden we aangesproken door
een ouwe kleine stevige man met een iets te enthousiast getrimde
snor, genaamd Jackie. Als we vertellen dat we uit Amsterdam komen,
begint hij een heel verhaal dat hij daar 20 jaar geleden gewerkt
heeft. De barvrouw, Mary Moriarty, is een heel gaaf mens. Een drukke
vrouw, grijs haar en sterke verhalen. Op het moment dat haar
kleinzoon binnenkomt, stelt ze hem meteen voor aan ons en kiert
enthousiast tegen de jongen: Look, these people are fae Amsterdam! Ze
is niet gewend dat er toeristen in de pub komen, de bar is nogal
berucht. Sas is ook een bezienswaardigheid, en wordt al snel `the big
yin´ genoemd. Lange meisjes (1 meter 80), zijn daar een
zeldzaamheid!
 |
| Port O'Leith |
We pakken de bus terug naar het
centrum, waar we nog wat rondwandelen. 's Avonds nemen we de trein
terug naar Glasgow. Edinburgh, het is een mooie stad om te zien qua
gebouwen, maar wij vinden de atmosfeer die er hangt veel te
toeristisch. Glasgow is voor ons veel meer een stad met 'echte'
mensen. Een gedicht dat ongeveer bij ons gevoel in de buurt komt:
Edinburgh's East, and Glasgow's West.
Is Edinburgh better? Or is Glasgow
best?
If ever I'm asked how to tell them
apart;
I say: One has a Castle, the other a
Heart.
Vrijdagochtend na het ontbijt worden we
opgehaald door David. Een echte 'Weegie' die een tijdje in Amsterdam
gewerkt heeft. We hebben hem leren kennen in een pub in Amsterdam, en
na een paar gezellige middagen en avonden rugby kijken in Nederland
vindt hij dat hij ons ook zijn eigen land moet laten zien. Het plan
is om Ben Lomond te beklimmen, maar het weer werkt niet echt mee. De
plannen veranderen en we rijden langs Loch Lomond richting Glencoe.
Onderweg is zichtbaar dat we er goed aan doen om vandaag niet naar de
top van Ben Lomond te lopen: we zien Loch Lomond met een vreselijk
wolkendek, waarin de top zich ergens moet bevinden.
 |
| Loch Lomond |
In Glencoe gaat de (goedkope) digitale
fotocamera kapot, waardoor we het merk Trust de rest van de vakantie
Crust noemen. Alle foto's die we tot nu toe genomen hebben, zijn
verloren gegaan. Gelukkig heeft Sas nog een fototoestel met een
rolletje erin bij zich. Helaas loopt het fotorolletje een half uurtje
na het Crust-incident vast en hebben we alleen Aarjens
spiegelreflexcamera nog.. Je gaat met drie fototoestellen op vakantie
en komt er met eentje terug. We bezoeken het Glencoe visitor centre
en eten in een kleine, groezelige pub in het dorp. Het eten is
uitstekend! We rijden terug richting Glasgow, af en toe stappen we
uit de auto om een kleine wandeling te maken en de regen te
trotseren. David is erg teleurgesteld over het weer, maar wij vinden
het wel wat hebben: die steile bergen waar de wolken overheen rollen.
 |
| Glen Coe |
In Glasgow krijgen we even de
gelegenheid om ons op te frissen in het hotel en vieze vette fish &
chips te halen bij de overburen (het jaar erna zien we dat het
'restaurant' weg is, het verbaast ons niets). David rijdt ondertussen
de auto naar huis en komt ons even later weer ophalen om naar de
Scotia te gaan. Deze pub claimt de oudste van Glasgow te zijn. Er
speelde een leuk live bandje, en samen met David en Shuggie (een
andere Glaswegian die ook in Nederland gewerkt heeft) plus hun
vriendinnen hebben we een heel gezellige avond. We rollen laat ons
bed in vanavond..
 |
| The Scotia |
Deze ochtend mogen we van onszelf een
uurtje langer blijven liggen, tot 9 uur. We ontbijten met een Full
Scottish breakfast. Vandaag gaan we richting de Barras, een soort
kruising van de Zwarte Markt in Beverwijk en een rommelmarkt. De
markt is deels overdekt in oude loodsen, voor het andere deel speelt
het zich op de straten rond de loodsen af. Er worden heel veel
(illegale) cd's en films verkocht, oude meubels en vergeelde vitrage
gaan voor een prikkie over de toonbank en vooral de handel in
goedkope Oostblok-sigaretten tiert hier welig. Op weg naar de Barras
komen we langs een braakliggend stuk terrein, dat dienst doet als
Partick Thistle Suppotters Club (met spelfout en al).
 |
| Partick Thistle Suppotters Club |
Op de Barras staat een Japanner af te
dingen voor een pakje sigaretten. Het gesprek verloopt ongeveer zo:
Verkoper: 3 pounds
Japanner: 2 pounds!
Verkoper (iets geïrriteerder): 3
pounds!!!
Japanner (nog steeds kalm): 2
pounds!!!!!
Verkoper (al meer geïrriteerder): 3
pounds!!!!!!!
Japanner (nog steeds kalm): 2 pounds,
sigalettes in Tokyo for 2 pounds!
Verkoper (mateloos geïrriteerd): AW
AYE, TOKYO IS THAT WAY YE CUNT!
Japanner druipt af…
 |
| Muurtje naast de parkeerplaats |
Om negen uur 's avonds hebben we weer
afgesproken met David, die deze keer vergezeld is door zijn Schotse
collega's. In het stationsgebouw hebben we eerst in een pub wat
gedronken, en besluiten we naar Underworld te gaan, een pub/club
onder het station. Er worden opblaasschapen met achteringang verkocht
op de mannenwc, en op het vrouwentoilet zijn vibrators verkrijgbaar
(voor als je deze avond niemand aan de haak kan slaan?). Er worden
steeds maar weer pints voor onze neus gezet, en een 'nee', dat willen
ze niet horen. We krijgen amper de kans om eens voor hen te
bestellen! Het is wel een erg gezellige avond, we worden 's nachts de
tent uitgeveegd met het vooruitzicht dat we morgen een berg op moeten
klimmen van meer dan 3000 ft (ruim 900 meter).
Vandaag is het alweer onze
een-na-laatste dag, helaas. David komt ons 's ochtends veel te vroeg
ophalen, we doen inkopen bij een supermarkt in de buitenwijken van
Glasgow en even later stappen we op de parkeerplaats uit, ieder een
tas met bananen, appels, sandwiches en veel water tegen de kater. We
klimmen meteen lekker steil omhoog door het bos, via een
drooggevallen beek. Het was ronduit warm, het was dan ook zweten
geblazen tussen de bomen (uit de wind en in de zon). Aarjen wordt
aangevallen door hordes midges.
 |
| De top van Ben Lomond daar ergens boven |
Na ongeveer een half uurtje klauteren
en wandelen komen we uit het bos vandaan en vervolgen het pad
richting de top. Onderweg hebben we af en toe al prachtig uitzicht
over Loch Lomond, en het wordt alleen maar beter naarmate we hoger
komen. Aarjen, die 's ochtends nog last had van een hevige kater,
lijkt nu nergens meer last van te hebben. David en Sas hijgen en
steunen achter hem aan. We hebben onderweg al zicht op de top, en na
4 uur doorbijten staan we dan eindelijk op de top van Ben Lomond!
 |
| Uitzicht op Loch Lomond |
Het rare is dat , naarmate we hoger
komen, het steeds meer begint te waaien, maar op de top is het bijna
windstil. We zitten heerlijk in de zon, genietend van het immense
uitzicht en de sandwiches. Gelukkig blijft Aarjens fototoestel het
doen vandaag, en kunnen we nog wat foto's maken die we later
'professioneel' aan elkaar plakken tot panorama foto's.
 |
| Samen op de top |
Uiteindelijk besluiten we aan de tocht
naar beneden te beginnen. Omlaag klauteren over rotsen is soms nog
lastiger dan omhoog, maar toch zijn we binnen 2 uur beneden. We
kunnen zeggen: er is geen betere manier om van je kater af te komen
dan door een berg op te gaan! In de auto, terug naar Glasgow rijdend
langs Loch Lomond, schijnt de zon door de wolken heen. Het is een
prachtig gezicht met de donkere bergen op de achtergrond.
's Avonds hebben we nog wat gedronken
in de Goose, aan de overkant van het hotel, waar Sas nog wat
voetbalsupporters imponeerde door haar lengte. Lang zijn we niet
gebleven, we hebben een drukke dag gehad en zijn lekker op tijd gaan
slapen. Onze vakantie zit er bijna op..
 |
| Loch Lomond |
Maandagochtend is het alweer tijd om afscheid te nemen van Glasgow. Het beeld van de heuvels, het lekkere accent en de stinkende stadsbussen zullen we gaan missen. We worden door een slissende Glaswegian taxichauffeur naar het vliegveld gebracht, die bij elke weg waar we indraaien, vermeldt dat, als het geen vakantie geweest zou zijn, de weg hier helemaal vol staat met files, dat er geen doorkomen aan zou zijn als het geen vakantie is en dat het gelukkig is dat het vakantietijd is, want anders zouden we niet op tijd op het vliegveld geweest zijn doordat het hele wegennet in en rond Glasgow vol zou staan (we kwamen nu 2 ½ uur voordat we zouden vliegen aan..). Die Schotten klagen eigenlijk precies over dezelfde dingen als Nederlanders: het weer en files!
Na een turbulente vlucht landen we op Schiphol, en is het wachten tot de volgende vakantie!
